Έτοιμο!

                          Incognita Sperans 2013...

Φλογομετρία

απίθανη ήταν

η αφέλεια

πως θα είναι όμορφο

ο κόσμος όλος να κινείται γρήγορα προς τα πάνω

εν μέρει έγινε συνήθεια

η κυριαρχία της όρασης

ούτε στομάχια

ούτε ήχοι

ούτε βροχές

μα πόσο

πόσο ακόμη πιο άυλοι

να γίνουμε;

ATM

Άξιος Της Μοίρας

συναλλαγές όλο το 24ωρο
με την Τράπεζα Μοιρολατρίας

Χρόνια Πολλά K.

Όλα είναι ένα (-)

Κι ύστερα,
τι ωραίες μέρες είναι αυτές
που σου επιτρέπουν να γεύεσαι την απόλαυση της σιωπής;
τι ωραίες μέρες είναι αυτές
που βλέπεις
που μυρίζεις
που ακούς
το αδιαμεσολάβητο,
που αισθάνεσαι τις ταλαντώσεις των σωμάτων
την ώρα που ξαναγεννιούνται,
που δονείσαι από τις φωνές που καταργούν
εν τοις,
εν τοις...
εν αυτοίς της...
πραγματικότητας που έχει επιβάλλει το τίποτα;
τι ωραίες μέρες είναι αυτές,
που κοιταζόμαστε χωρίς οθόνες;
τι ωραίες μέρες είναι αυτές
που δεν κοιταζόμαστε από "οθόνες";
τι ωραίες μέρες είναι αυτές που αγκαλιαζόματε,
τι ωραίες μέρες είναι αυτές
που στήνουμε τις λαιμητόμους,
καιόμενα βάτα ,
της τυραννίας;
Ήμαστε, είμαστε και θα είμαστε.
Τέλος.

Όλα είναι ένα (2)

Κι επειδή είμαστε
αυτό που είμαστε,
κι επειδή, λοιπόν,
είστε αυτό που είστε
ποτέ δεν θα φωνάξουμε "ζήτω ο Θάνατος"
όπως φωνάζουν οι απανταχού "πριμοδεριβερα",
αλλά θα κοιτάξουμε αυτόν τον ίδιο το θάνατο
κατάματα
με το βλέμμα,
με αυτό το βλέμμα,
με το φλέγμα αυτών που μοιράστηκαν τη ζωή τους απλόχερα.
Εσαεί.

Όλα είναι ένα

Ήσαστε, είστε και θα είστε
Ήμαστε, είμαστε και θα είμαστε
με τα ξεφτισμένα ρούχα σας,
με τα ξεφτισμένα μανίκια μας
η ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ.
Και τις στιγμές που μπορεί να ξωκείλετε,
τις στιγμές που μπορεί να ξωκείλουμε
οι γάτες μας
θα αφηνιάσουν ως συναγερμός.
Έτσι κι αλλιώς η ιστορία μιλάει.

Ιλούζιονς

         [
         ]
         [
         ]
         [
         ]
         


Ριγμένο λητάρι

ακριβώς απο πάνω 

δεν το φτάνεις

ξαπλωμένος

το κοιτάμε

είναι όμορφο

φυσάει και κινείται..

αν καταφέρναμε

να σηκωθούμε

όμως όχι απο  αγωνία

γιατί συμβαίνει

κάτι παράξενο

κάθε φορά

ξεχνάμε οτι υπάρχει

τρέχουμε πέρα δώθε

μην θυμώνεις

το κάνω κι εγώ

μαζί

τρέχουμε πέρα δώθε και 

δεν το βλέπουμε

ή

_πως να το πω_

δεν σκέφτεται κανείς 

οτι μπορεί και να 

αντέχει

το βάρος μας

Κι όμως, το περίμενα...

Η ήρα απ το στάχυ δεν χωρίζεται

 

Λοιπόν
μερικές φορές κινούμαι στον αέρα
αλλάζω πλευρό , συμπυκνώνομαι
εκει στην κορυφη σπάω μια κρούστα
πρώτα το ράμφος κι ύστερα το κεφαλι..
υποθετικά πάντα
ψάχνω την πηγή του νερού
που κοχλάζει κάτω απο τα πόδια μου
κατω απ την πέτρα ένα νωπό περίγραμμα δαχτύλου
τι περιβάλλει την καμένη σάρκα;
ποια μετέωρη πράξη
κορυφώνεται
πίσω απ το πάντα καθηλωμένο σου βλέμμα
στον αντιπερισπασμό;

Καταλαβέ με
κινούμαι γιατι εκείνα τα κύματα
τα κύματα αυτά που προκαλώ χαιδεύουν τα πόδια σου
μικρή πολύ αν γινόμουν και ταξίδευα μέρες πολλές πάνω στην ράχη σου
χωρίς να το ξέρεις
για να είσαι σαν την θάλασσα
ή περίπου

Με εχουν μουσκέψει
καρεκλοπόδαρα ερμηνείες
όσο κι αν κρύφτηκα
τα δαχτυλά μου ζάρωσαν μες στο νερό
του είμαι
έρχομαι έτσι στάζοντας
κι έχω βαρύνει


"Μη! Είναι παιχνίδι Όλιβερ, μην τρως την πέτρα..."

η μπαλάντα της αρβύλας...

Ματιές ξεθωριάζουν στων υπονόμων το φως
στάχτες των φούρνων, νιφάδες μαύρου χιονιού.

Γιασεμιά νυχτολούλουδα σε κατακόμβες κρυφά
ένας εξόριστος Μάης που αρνείται να ‘ρθει.

Αρβύλες γυαλίζουν κι αντανακλούν παγωνιά
κραυγές περιπόλων, μισανθρωπιάς καταχνιά.

Τα χρώματα σβήνουν σε φαιοπράσινο καμβά
τα παιδιά παρελαύνουν στην παιδική μας χαρά.

Κι εμείς χαιρόμαστε, αχ πώς χαιρόμαστε την ησυχία
κι εμείς φοβόμαστε, αχ πώς φοβόμαστε την ελευθερία.

Μια σημαία προσκυνάμε απ’ του αρχηγού τα βρακιά
σα σκυλιά θα φιλάμε του αφεντικού τα αγαθά.

Για να μην ξεχνάμε και την αντιποίηση

ΚΑΛΛΙΟ ΓΑΙΔΟΥΡΟΔΕΝΕ...

Πλημμυρίσαμε σταγόνα σταγόνα απο κλειστή βρύση
κανείς δεν έχει ακούσει τίποτα
το νερό είναι αλμυρό
οι φακές κάηκαν

Ο χρόνος χειρουργείται
έχουμε ανοίξει το δέρμα προσεκτικά και κοιτάμε μέσα
όλα δουλεύουν περίφημα

(- Δεν συνηθίζουμε να επεμβαίνουμε αλλα...υπάρχουν διαρροές
 - Ω, ναι παρακαλώ διορθώστε το δεν είμαστε για σπατάλες)

Άγρια χαρά η αποκόλληση

Μια παρεμπιπτόντως ψυχορραγούσα συνήθεια γεμάτη εκκρεμότητες

Ξεμπερδέψαμε
σκεπάσαμε τα βαριά έπιπλα με σεντόνια, αδειάσαμε τις ντουλάπες, απολυμάναμε.
Τα τελευταία βήματα ηχούν παράταιρα στο άδειο σπίτι.

Λουκέτο στην μη-ύπαρξη

Μοιάζει παιχνίδι,
να κηνυγάς αιθέριους αντιπερισπασμούς
να τους αποκεφαλίζεις
μ' ατόφιες τις αναμνήσεις των άλλοτε ξέγνοιαστων ωρών στην σκιά τους

Λίγο απ' το μπλέ και λίγο ακόμη απ' το κίτρινο      ευχαριστώ

Είναι θέμα συνείδησης και πλήρους διαύγειας
σε ετοιμότητα οι εκδοχές 1,2 και 3

Περίεργα καχύποπτος με το μπετόν ο,τι κι αν κρύβει απο κάτω

Είναι δυνατόν η νομοτέλεια της ύπαρξης να εκφέρεται στον ίδιο τόνο με εκείνη της ανυπαρξίας;
Κι αυτό να διεκδικεί δεκαετίες αναμέτρησης με τις αντιφάσεις του;

Στον αυλόγυρο του μυαλού στριμώχνομαι, χωρίς το σώμα μου.
Σπάγκοι στα χέρια και στα πόδια
Παράσταση με επιμύθιο
         < <Ροβολώντας τον Κατήφορο>>

Θα παραστήσω αύριο τον τυφλό
για να ειρωνευτώ
όλες τις αισιοδοξίες.
Για να προβοκάρω
όλες τις απαισιοδοξίες.
Για να περπατήσω
καπνίζοντας ανάμεσα σε ήρωες και τάφους.


Αφού πρώτα εξαγνιστώ στη θάλασσα.

Αφ' εαυτού..

"Ζωή Τάχα"... δικό μας παιδί!

Μετά από 10 περίπου μήνες από τότε που αρχίσαμε το ταξίδι με το καινούργιο σκαρί της «Ζωής Τάχα» εμφανίζουμε ένα πρώτο υλικό με 10 τραγούδια αντιπροσωπευτικά της δημιουργικής μας ταυτότητας. Επιλέξαμε να ηχογραφήσουμε μια πρόβα όπου παίξαμε όλοι μαζί 2 ή 3 φορές το κάθε τραγούδι κρατώντας στο τέλος αυτές τις εκδοχές που άξιζαν να επιβιώσουν. Έχουμε κρατήσει τα όποια λάθη και πάλι από επιλογή. Προτιμήσαμε μια ζωντανή ηχογράφηση των τραγουδιών κι όχι μια στουντιακή εκδοχή τους για διάφορους λόγους, μεταξύ άλλων και η βούλησή μας να ακουστεί από μάς ό,τι και σε μια ζωντανή μας εμφάνιση. Συνεχίζουμε! 

για να ακούσετε και να κατεβάσετε τα τραγούδια πατήστε εδώ

Ξέρεις εσύ....χχχχ

Μάρτης γδάρτης

Περιτυλίγονται καταλαγιάζοντας μια νύστα
βαθυκόκκινα πρωινά στις αφηγήσεις
των ονείρων που έχουν κατά πολύ ξεχαστεί
Αν οι ήχοι έχουν σημασία έχει έρθει η ώρα
να ροκανίσω μια γλυκοπατάτα μέχρις ότου
καταφέρει το δέρμα μου να χορτάσει
τρέχοντας σε μικρές
(επειδή γίνονται έργα) συνοικίες
μεταξύ των θερόφυτων
ναι αυτών των συγκεκριμένων
συγκεκριμένων επειδή τα χάιδεψες
παροδική γλυκύτητα
ανάμνηση εποχών
εστιασμένη σε μικροκλίμακα ιστορία
Η εικόνα του κόσμου που με αφορά είναι μέσα μου
όλα τα υπόλοιπα μπορούν να είναι όμορφα η άσχημα
για κάποιον άλλον
όχι για μας

Ένας βασικός εχθρός

Η συνήθειά σου να μιλάς με ακρίβεια σε κάνει ορατό ως πλήρη αντιφάσεων από όλους αυτούς που ζούνε μέσα στις αντιφάσεις που δεν θα λυθούν ποτέ, παρά μόνον όταν οι κεντρικές αντιφάσεις που συγκροτούν τον κόσμο ενωθούν σε μία. Τότε ίσως, αυτός που είναι ορατός ως "αντιφατικός" να είναι ενιαίος και συμπαγής και όλοι οι μέχρι τότε "συμπαγείς"  θα είναι σπαραγμένοι από τις αντιφάσεις των θρυμματισμών  τους.

Όταν εξασκείς την συνήθειά σου να είσαι ακριβής μιά παγωμάρα πέφτει στη σκηνή των Λόγων. 

Αλλά θα έρθει η ώρα να γίνει ορατός ο Λόγος που ριζώνει στην συνειδητή εμπειρία της ιστορικής ζωής.

Ι. Τζανάκος

Συνομιλία

Εἶσαι ὄμορφη σὰ ρόδινο τοῦ φθινοπώρου δείλι!
μὰ ἡ λύπη ὡς κύμα μέσα μου φουσκώνει σκοτεινό,
κι ἀφήνει ὅταν πισωδρομᾶ στὰ ράθυμά μου χείλη,
τῆς θύμησης τῆς πιὸ πικρῆς τὸν κατασταλαγμό.

Μάταια γλυστρᾷ τὸ χέρι σου στοῦ στήθους μου τὰ ψύχη·
καλή μου, κεῖνο ποὺ ζητᾶ ρημάδι ἐγίνη πιά,
ἀπ᾿ τῆς γυναίκας τ᾿ ἄγριο τὸ δόντι καὶ τὸ νύχι.
Μὴ τὴ καρδιά μου πιὰ ζητᾶς, τὴ φάγανε θεριά.

Εἶν᾿ ἡ καρδιά μου ἀνάκτορο, ἀπ᾿ ὄχλους ρημαγμένο·
μεθοῦν ἐκεῖ, σκοτώνονται, τραβιοῦνται ἀπ᾿ τὰ μαλλιά!
Μ᾿ ἀπὸ τὸ στῆθος σου ἄρωμα βγαίνει, τὸ γυμνωμένο!...

Ὢ τῶν ψυχῶν κακιὰ πληγή! Τὸ θὲς κι ἐσὺ Ὀμορφιά!
Μὲ τὰ λαμπρά, τὰ φλογερά σου μάτια ὡς φωταψία,
κάψε καὶ τὰ ρημάδια αὐτὰ π᾿ ἀφῆσαν τὰ θηρία!

Μπωντλαίρ

ΝΤΗΛΕΡ:

[.....]
Ας είμαστε δύο ολοστρόγγυλα μηδέν,
αδιαπέραστα το ένα απ' το άλλο
προσωρινώς σε αντιπαράθεση, και που κυλούν,
καθένα προς την κατεύθυνσή του. Εδώ, που
είμαστε μόνοι, μέσα στην απεριόριστη μοναξιά
αυτής της ώρας και αυτού του τόπου
που δεν είναι ούτε μια ώρα καθορίσιμη
ούτε ένας τόπος καθορίσιμος,
αφού δεν υπάρχει λόγος για να σας συναντήσω εγώ εδώ
ούτε λόγος για να διασταυρωθείτε εσείς εδώ μαζί μου
ούτε λόγος για την εγκαρδιότητα
ούτε εύλογος αριθμός για να προηγείται απο μας
και που να μας προσδίδει ένα νόημα
ας είμαστε απλά, μοναχικά και υπερήφανα μηδέν
[.....]

Απο την Μοναξιά των Κάμπων με Βαμβάκι
του BERNARD-MARIE KOLTES 

της Νεκράς Θάλασσας

μια θάλασσα που δεν μπορούν να τη ζήσουν ψάρια
μπορεί να είναι θάλασσα

είναι, όμως, μια Νεκρά Θάλασσα

και προσφέρει πολλά στις παραθαλάσσιες πόλεις της
με το πυκνό αλάτι

και στους κολυμβητές με την μεγάλη της άνωση

μόνο που αυτό δεν αφορά τα πλάσματα της θάλασσας
αλλά έναν αδιάφορο γι' αυτά συμπαντικό ισολογισμό

η θάλασσα είναι Νεκρά

Ο πιο καλός ο....Τιμολογητής

Όψιμες παρουσίες

Να σαι και συ στο πλάι
στο κατεχόμενο
κι αυτό παρόν.
Στης παρούσιας μας το ζύγιασμα
μονάχα η απουσία
να είναι απούσα.
Μα θα σου ζητάω πιο πολλά
κι ακόμα πιο δύσκολα.
Να παραμένεις, να συμβαίνεις
στο μουδιασμένο, αυτό παρόν.
Ακόμα και τότε
που θα μας κηρύττουν, να μου το θυμηθείς,
τρομοκράτες των δρόμων.

αμυχή

Τόσο ήθελα να σε δώ

ώστε δεν τόλμησα να στο ζητήσω.

Τόσο πολύ.