Όλα είναι ένα (-)

Κι ύστερα,
τι ωραίες μέρες είναι αυτές
που σου επιτρέπουν να γεύεσαι την απόλαυση της σιωπής;
τι ωραίες μέρες είναι αυτές
που βλέπεις
που μυρίζεις
που ακούς
το αδιαμεσολάβητο,
που αισθάνεσαι τις ταλαντώσεις των σωμάτων
την ώρα που ξαναγεννιούνται,
που δονείσαι από τις φωνές που καταργούν
εν τοις,
εν τοις...
εν αυτοίς της...
πραγματικότητας που έχει επιβάλλει το τίποτα;
τι ωραίες μέρες είναι αυτές,
που κοιταζόμαστε χωρίς οθόνες;
τι ωραίες μέρες είναι αυτές
που δεν κοιταζόμαστε από "οθόνες";
τι ωραίες μέρες είναι αυτές που αγκαλιαζόματε,
τι ωραίες μέρες είναι αυτές
που στήνουμε τις λαιμητόμους,
καιόμενα βάτα ,
της τυραννίας;
Ήμαστε, είμαστε και θα είμαστε.
Τέλος.