Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

απόνερα

Γέλιο μειδίαμα
Χάδι αγκάθι
Και κάθε αγκαλιά
Μικρή εξεταστική

Πόσες γαμημένες θάλασσες
πες μου,
θες να ναυαγήσω…

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011



Οι χτύποι του ρολογιού
τυχαίνει να μου θυμίζουν

μια συνέλευση

στριμωγμένων αναμνήσεων

και ιδρωμένων , αχνών φόβων

αργά το βράδυ

σ'ένα στενό για αυτούς παρελθόν.

Τυχαίνει επίσης

να γελούν

με την καθιστή μου υποταγή

στην τύχη

που κρατάω στα κρυφά

μια άκρη απ' το φόρεμά της

μην γλιστρήσει στο μελάνι μου
και ξεκινήσω πάλι

να γράφω για σένα.

Δεν έχω λέξεις..

τα 'χουμε πει αυτά

ο κόσμος ζητάει να ντυθεί

για να αρέσει.

Κλάψε - Πόνος - Φαΐ

ήταν η μέρα σήμερα
σαν ένα φάρμακο που έπρεπε να πιω

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

...

κυκλωτικές κάνει ο θάνατος τριγύρω
και κάνω μακροβούτια,
με τη βεβαιότητα,
οτι θα σε συναντήσω
στο ίδιο σημείο...
εκτείνοντας τις υπόγειες θάλασσες που ναυπηγούμε...