Μάρτης γδάρτης

Περιτυλίγονται καταλαγιάζοντας μια νύστα
βαθυκόκκινα πρωινά στις αφηγήσεις
των ονείρων που έχουν κατά πολύ ξεχαστεί
Αν οι ήχοι έχουν σημασία έχει έρθει η ώρα
να ροκανίσω μια γλυκοπατάτα μέχρις ότου
καταφέρει το δέρμα μου να χορτάσει
τρέχοντας σε μικρές
(επειδή γίνονται έργα) συνοικίες
μεταξύ των θερόφυτων
ναι αυτών των συγκεκριμένων
συγκεκριμένων επειδή τα χάιδεψες
παροδική γλυκύτητα
ανάμνηση εποχών
εστιασμένη σε μικροκλίμακα ιστορία
Η εικόνα του κόσμου που με αφορά είναι μέσα μου
όλα τα υπόλοιπα μπορούν να είναι όμορφα η άσχημα
για κάποιον άλλον
όχι για μας