Λοιπόν
μερικές φορές κινούμαι στον αέρα
αλλάζω πλευρό , συμπυκνώνομαι
εκει στην κορυφη σπάω μια κρούστα
πρώτα το ράμφος κι ύστερα το κεφαλι..
υποθετικά πάντα
ψάχνω την πηγή του νερού
που κοχλάζει κάτω απο τα πόδια μου
κατω απ την πέτρα ένα νωπό περίγραμμα δαχτύλου
τι περιβάλλει την καμένη σάρκα;
ποια μετέωρη πράξη
κορυφώνεται
πίσω απ το πάντα καθηλωμένο σου βλέμμα
στον αντιπερισπασμό;
Καταλαβέ με
κινούμαι γιατι εκείνα τα κύματα
τα κύματα αυτά που προκαλώ χαιδεύουν τα πόδια σου
μικρή πολύ αν γινόμουν και ταξίδευα μέρες πολλές πάνω στην ράχη σου
χωρίς να το ξέρεις
για να είσαι σαν την θάλασσα
ή περίπου
Με εχουν μουσκέψει
καρεκλοπόδαρα ερμηνείες
όσο κι αν κρύφτηκα
τα δαχτυλά μου ζάρωσαν μες στο νερό
του είμαι
έρχομαι έτσι στάζοντας
κι έχω βαρύνει
"Μη! Είναι παιχνίδι Όλιβερ, μην τρως την πέτρα..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου