Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Εσυ ήσουν που φοβόσουν τις αστραπές

Όταν τσαλαπατούσα στα λασπόνερα
Όταν ανέβηκα στην καταιγίδα
Όταν ξέχασα τον καπνό μου
Όταν γύρισα να τον πάρω και ήταν άδειος

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010

Μια κάποια μελαγχολική επιστροφή.

Στον ουρανό ακροβατεί μεγάλη σκοτεινιά,
Κι έτσι καθώς με πήρε το πάραθυρο αγκαλιά,
με το ένα χέρι
στο δωμάτιο μέσα σέρνω
του δρόμου την απίστευτη ερημιά,
με το άλλο παίρνω
μια χούφτα συννεφιά
και στην ψυχή μου σπέρνω.


Μελαγχολία- Κική Δημουλά

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

Σήμερα είδα

Σήμερα είδα τα στενά που έτρεξα
Σήμερα περπάτησα σε δρόμους που κρύφτηκα
Σε γωνιές που κάποτε αγόραζα παύσεις
Κοντοστάθηκα σε χαραγμένες πεταλούδες και πάρκα
Έμεινα στεγνός κάτω από λατομεία
Σήμερα είδα κι ένα σύνθημα που γράψαμε μ'εναν σύντροφο με μαρκαδόρο το ίδιο βράδυ στην ίδια κολόνα με διαφορετικά βλέμματα.
Κάθε σημείο και μια ιστορία κάθε βήμα και μια ανάμνηση
Εδώ που στέκομαι ένας αντάρτης έκανε σαμποτάζ.
Ένα βήμα δεξιά...
Μια σμυρνιά επιτέλους όρισε την ζωή της.
Ένα βήμα πίσω...
Ο μπαρμπα-Βαγγέλης περιμένει μεροκάματο με το φτυάρι αγκαλιά
Ένα βήμα αριστερά...
γουρούνια περιμένουν με τα όπλα παρατεταγμένα να ανοίξει μια πόρτα
Ένα βήμα μπροστά...
Βρες με...να κάνω ρεσάλτο στην καθημερινότητα


(πω-πω τι βλέπεις όταν σου έχει χαλάσει το μηχανάκι)

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010

Απορώ

Όταν ο άνεμος χάιδεψε τα χείλη μου
θα ήθελα να ήξερα πως αισθάνεσαι
όταν οι σκιές βγήκαν από το πουθενά πηχτές
θα ήθελα να ήξερα πως αισθάνεσαι
τώρα που τρέχεις μακριά μόνη σου
και ο παράδεισός σου ράγισε
θα ήθελα να ήξερα πως αισθάνεσαι
έτρεξα μα δεν σε έφτασα
το φεγγάρι δεν με φώτισε
και τρόμαξες από την ορθότητά σου
θα ήθελα να ήξερα πως αισθάνεσαι

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

V.

Γιά σένα έχω μιλήσει σέ καιρούς παλιούς
Μέ σοφές παραμάνες καί μ’αντάρτες απόμαχους
Από τί νά’ναι πού έχεις τή θλίψη του αγριμιού
Τήν ανταύγεια στό μέτωπο του νερού του τρεμάμενου
Καί γιατί,λέει,νά μέλει κοντά σου νά’ρθω
Πού δέν θέλω αγάπη αλλά θέλω τόν άνεμο
Αλλά θέλω της ξέσκεπης όρθιας θάλασσας τόν καλπασμό


Ελύτης-Μονόγραμμα

Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

απολογισμός στη δύση μιας λύπης


εδώ που φτάσαμε
στυφή  γεύση
και πικρή
και μυρωδιά από κανέλλα
λες και δε πέρασε λεπτό
από τους βροχερούς μας περιπάτους.

εδώ που φτάσαμε
ακαθόριστη σκέψη
κίνηση νευρική
ανάμεσα σε βήματα κουτσά
δειλά να περπατήσουμε
για λίγο ακόμα.

εδώ που φτάσαμε
καθρέφτες και σώματα
σκιές σε καθρέφτες
και ατημέλητες φιγούρες
να κραυγάζουν μοναξιά
σε βουβά καταφύγια.

εδώ που φτάσαμε
και μετά κενό

κράτα με σφιχτά
και δες πώς απλώνεται
στα πόδια μας η θάλασσα
αγρίμι κατατρεγμένο.

χάρισέ μου μια τελευταία ματιά
και ετοιμάσου για την ύστατη πτώση.

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Καθώς έσβηνα τα ίχνη μου στην άμμο
Ο άνεμος χόρευε στα μαλλιά του
και η ματιά του έκρυβε τον ήλιο
Πέρα από την έρημο,πέρα από τα κρυφά μας λόγια

Στην καταχνιά,στην θυελλώδη καταχνιά
ανακάλυψα έναν καινούριο κόσμο
στεγνό και απέραντο,αληθινό και ίσως τρομακτικό
έναν κόσμο που είχα αφήσει πίσω μου για χρόνια

Καθώς χάραζα καινούρια μονοπάτια στην άμμο
ακολούθησε το κύμα,κόντρα στον άνεμο
Διέλυσε τα σύννεφα και έφερε την βροχή
Για να βάλει την δικιά του πινελιά στην άμμο

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Τα έλεγε ο Γιωργάκης...



και δεν τον πιστεύατε!!!

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

Ένα βράδυ
δεν ήξερα που ήθελα να γυρίσω
Πραγματικά δεν ήξερα
άνοιγα το γκάζι
δεξιά ή αριστερά μπροστά ή πίσω?
ουφ!ο Γιώργος κάπου θα'ναι
μάλλον θα ποτίζει την θλίψη του!
ουφ!Ο Γιώργος κάπου θα'ναι
ποιος ξέρει...
δεξιά λωρίδα,αριστερή λωρίδα
λες να έχει μπλόκο πιο κάτω...?
Ας έχει!
Άνοιξα το κράνος για να αισθανθώ την βροχή!