ΝΤΗΛΕΡ:

[.....]
Ας είμαστε δύο ολοστρόγγυλα μηδέν,
αδιαπέραστα το ένα απ' το άλλο
προσωρινώς σε αντιπαράθεση, και που κυλούν,
καθένα προς την κατεύθυνσή του. Εδώ, που
είμαστε μόνοι, μέσα στην απεριόριστη μοναξιά
αυτής της ώρας και αυτού του τόπου
που δεν είναι ούτε μια ώρα καθορίσιμη
ούτε ένας τόπος καθορίσιμος,
αφού δεν υπάρχει λόγος για να σας συναντήσω εγώ εδώ
ούτε λόγος για να διασταυρωθείτε εσείς εδώ μαζί μου
ούτε λόγος για την εγκαρδιότητα
ούτε εύλογος αριθμός για να προηγείται απο μας
και που να μας προσδίδει ένα νόημα
ας είμαστε απλά, μοναχικά και υπερήφανα μηδέν
[.....]

Απο την Μοναξιά των Κάμπων με Βαμβάκι
του BERNARD-MARIE KOLTES