Οι ποιητές μετράνε τα αντίτυπα που πουλήσανε (ή που "κινήθηκαν" σύμφωνα με την εξωραϊσμένη γλώσσα των εκδοτών). Οι ποιητάριοι μετράνε τις ώρες αντίστροφα παραπλανώντας το χρόνο. Πετώντας πέτρες, κάλια, βλαστήμιες και απεργώντας.
Συγνώμη και πάλι αλλά βρίσκω μηδενιστική την άποψη ότι οι ποιητές μετράνε μόνο τα αντίτυπα που πουλήσανε. Υπάρχουν ποιητές που δεν ήταν ποιητάριοι με τον τρόπο που το θέτεις που δεν θέλησαν και δεν μπόρεσαν να μετρήσουν τα αντίτυπά τους ποτέ. Και η μνήμη τους δέχεται επίθεση παρά τη θέλησή τους σήμερα με εκέινους ανίκανους να αντιδράσουν. Όσο για τον ορισμό των ποιητάριων αν και πολύ κολακευτικός έχει μια υπερβολή που δεν σηκώνεται εύκολα αλλά φυσικά ως καθαρά προσωπικός ορισμός γίνεται απόλυτα δεκτός και σεβαστός τουλάχιστον από εμένα.
Φίλε Χ. έχεις δίκιο. Ο τρόπος που το έθεσα ήταν άστοχος. Όχι γιατί δεν υπάρχουν οι ποιητές που μετράνε τα αντίτυπα και κυκλοφορούν με τον τίτλο τους υπενθυμίζοντας ανά πάσα στιγμή στους "αδαείς" ότι αυτοί είναι "αλλού". Έχεις δίκιο διότι η διατύπωσή μου τσουβάλιασε και τους ποιητές που ήταν "ποιητάριοι" και δεν θέλησαν ή δεν μπόρεσαν να μετρήσουν τα αντίτυπα. Και κυρίως αυτούς και αυτές που έγραφαν ποίηση λέγοντας πως δεν θέλουν να "γίνουν ποιητές". Να δεχτούν δηλαδή τους όρους που θα τους κατέτασσαν στους κύκλους των ακαδημαϊσμών, κάποια κλικ μακρυά από την πραγματικότητα. Ο ορισμός των "ποιητάριων" θα δοθεί από όλους/ες προσθέτοντας ο καθένας/μία τη σκέψη του πάνω σ' αυτό. Μια αρχή πάντως είναι αυτό το "δεν έχουν να χάσουν τίποτε" που έγραψε πιο πάνω ο γ. Αν θέλουμε δηλαδή να ορίσουμε το υποκείμενο (χεχεχε) που λέγεται ποιηταριάτο. Τέλος, θα ήθελα να ζητήσω και μια συγνώμη από τους συνδαιτημόνες αυτού του ιστολόγιου για τις υπερβολές μου.
8 σχόλια:
Άλλο ποιητής κι άλλο ποιητάριος...
Οι ποιητές κάτι έχουν να χάσουν.
Οι ποιητάριοι απολύτως τίποτε.
Σπεύδω να συμφωνήσω με τον γ. επισημαίνοντας πως έχουν να χάσουν. Τι;
Μα,
τίποτε άλλο πέρα από τις αλυσίδες τους.
Α! Δεν είσαι ποιητής...Μήπως όμως είσαι στιχάκι;(που λεει και το τραγούδι)
Συγνώμη κιόλας αλλά μήπως κάποιος μπορεί να μου εξηγήσει τη διαφορά ανάμεσα στον ποιητή και τον ποιητάριο? Και πάλι συγνώμη (σεμνά και ταπεινά)...
Σεμνή και ταπεινή προσέγγιση: Ποιηταρική αδεία...
Οι ποιητές μετράνε τα αντίτυπα που πουλήσανε (ή που "κινήθηκαν" σύμφωνα με την εξωραϊσμένη γλώσσα των εκδοτών). Οι ποιητάριοι μετράνε τις ώρες αντίστροφα παραπλανώντας το χρόνο. Πετώντας πέτρες, κάλια, βλαστήμιες και απεργώντας.
Ε ρε γλέντιααααα!!!
Συγνώμη και πάλι αλλά βρίσκω μηδενιστική την άποψη ότι οι ποιητές μετράνε μόνο τα αντίτυπα που πουλήσανε. Υπάρχουν ποιητές που δεν ήταν ποιητάριοι με τον τρόπο που το θέτεις που δεν θέλησαν και δεν μπόρεσαν να μετρήσουν τα αντίτυπά τους ποτέ. Και η μνήμη τους δέχεται επίθεση παρά τη θέλησή τους σήμερα με εκέινους ανίκανους να αντιδράσουν.
Όσο για τον ορισμό των ποιητάριων αν και πολύ κολακευτικός έχει μια υπερβολή που δεν σηκώνεται εύκολα αλλά φυσικά ως καθαρά προσωπικός ορισμός γίνεται απόλυτα δεκτός και σεβαστός τουλάχιστον από εμένα.
Ναι στα γλέντια φυσικά...
Φίλε Χ. έχεις δίκιο.
Ο τρόπος που το έθεσα ήταν άστοχος. Όχι γιατί δεν υπάρχουν οι ποιητές που μετράνε τα αντίτυπα και κυκλοφορούν με τον τίτλο τους υπενθυμίζοντας ανά πάσα στιγμή στους "αδαείς" ότι αυτοί είναι "αλλού".
Έχεις δίκιο διότι η διατύπωσή μου τσουβάλιασε και τους ποιητές που ήταν "ποιητάριοι" και δεν θέλησαν ή δεν μπόρεσαν να μετρήσουν τα αντίτυπα. Και κυρίως αυτούς και αυτές που έγραφαν ποίηση λέγοντας πως δεν θέλουν να "γίνουν ποιητές". Να δεχτούν δηλαδή τους όρους που θα τους κατέτασσαν στους κύκλους των ακαδημαϊσμών, κάποια κλικ μακρυά από την πραγματικότητα.
Ο ορισμός των "ποιητάριων" θα δοθεί από όλους/ες προσθέτοντας ο καθένας/μία τη σκέψη του πάνω σ' αυτό. Μια αρχή πάντως είναι αυτό το "δεν έχουν να χάσουν τίποτε" που έγραψε πιο πάνω ο γ. Αν θέλουμε δηλαδή να ορίσουμε το υποκείμενο (χεχεχε) που λέγεται ποιηταριάτο.
Τέλος, θα ήθελα να ζητήσω και μια συγνώμη από τους συνδαιτημόνες αυτού του ιστολόγιου για τις υπερβολές μου.
Α! Εννοείται πως λέμε ναι στα γλέντια.
Δημοσίευση σχολίου