Εμφανίζεσαι αναπάντεχα στην πόρτα.
Χαμογελάς κι απλώνεις τα όμορφα χέρια σου.
Ένας μικρός γυρίνος
κι ένα μικρό παιδί
κουρνιάζουν στην αγκαλιά σου
και εισπνέουν γαλήνη.
Οι εντολείς εξαφανίζονται
στους χτύπους του στήθους σου.
Έτη γονατίζουν τιθασευμένα
στα πόδια σου.
Οι ώρες ντροπιάζονται
στα μάτια σου.
Ζηλεύει ο Μορφέας τα ακροδάχτυλά σου
και τα πλακόστρωτα πλέκουν την ωδή σου.
Ένας μικρός γυρίνος κι ένα μικρό παιδί
υποδέχονται το απέραντο.
Γιασεμιά κρεμασμένα από τους φράχτες
παρατηρούν τον τρόπο.
Τον τρόπο που τα πέλματά σου
δροσίζουν το πάτωμα.
Τον τρόπο που τα χέρια σου
ευχαριστούν τα πράγματα.
Τον τρόπο που κινούνται
τα βλέφαρά σου
καθώς το βλέμμα σου φωτίζει το χώρο.
Τον τρόπο
που γέρνεις το κεφάλι σου.
Την παραμικρή λεπτομέρεια των χειλιών σου
το σχήμα των ματιών σου
το ταξίδι στις γραμμές του προσώπου σου.
Εμφανίζεσαι αναπάντεχα
μέσα από νέφη κραυγών
και σαστίζουν οι δρόμοι
και πρασινίζουν οι πλατείες.
Και
σαστίζουν όντως
οι
δρόμοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου