Δεν πρόκειται ούτε για κόμπλεξ ούτε για ανάγκη αυτοεπιβεβαίωσης της "παλικαροσύνης" μερικών φασιστοειδών.
Είναι μια απλή εκδοχή της βλακείας που περισσεύει σε μερικούς από αυτούς, αποτυπωμένη σε μορφή διήγησης σε ένα σχετικό blog κάποιου-ων φασίστα-ών.
Ο καθένας τη δουλειά του λοιπόν και φυσικά όλοι μαζί τη δουλειά τους, τη γνώριμη δουλειά που εφαρμόζουν (μαζί και χώρια) απέναντι σε μετανάστες, αναρχικούς, αριστερούς φοιτητές, κομμουνιστές, ομοφυλόφιλους, διαφορετικούς.
" Έτυχε σε μια διαδήλωση να βρεθώ απέναντι από τα ΜΑΤ. Εγώ ήμουν στην ομάδα που προσπαθούσε να προσεγγίσει το τουρκικό προξενείο διαμαρτυρόμενη για την ανακήρυξη του ψευδοκράτους στην Κύπρο. Η διαδήλωση κατέληξε να είναι μαχητική. Τα ΜΑΤ στάθηκαν μπροστά μας για να προστατεύσουν το προξενείο και καλά έκαναν! Αναπόφευκτα συγκρουστήκαμε σώμα με σώμα. Αυτοί με τα γλοπς και εμείς με τα χέρια και τα πόδια μας. Δώσαμε ξύλο και φάγαμε πολύ περισσότερο. Πάνω στη σύγκρουση 3 παιδιά από εμάς κατέληξαν στο νοσοκομείο. Έφαγα και εγώ αρκετές. Δεν έχω κανένα παράπονο από την συμπεριφορά της αστυνομίας σε αυτή τη περίπτωση. Έκαναν αυτοί την δουλειά τους και εμείς τη δική μας… "
Η αφήγηση συνεχίζεται με άλλες ευτράπελες ιστορίες εδώ...
http://antiparakmi.blogspot.com/2007/08/vs.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου