Οι ερασιτέχνες και οι επαγγελματίες

"Το γράψιμο ποιημάτων, ακόμα και των πιο κακών, κάνει καλό σ' εκείνους που τα γράφουν" είπε ο Γ. "Αποτελεί μιαν ευπρόσιτη κι ανέξοδη αυτοανάλυση. Γίνεται φθοροποιό από τη στιγμή που οι γράφοντες ενδιαφέρονται περισσότερο για το τί μπορούν να αποκομίσουν από τα γραφτά τους, παρά για το τί πρέπει να θυσιάσουν στα γραφτά τους. Εδώ βρίσκεται η διαφορά ανάμεσα στους ερασιτέχνες και στους επαγγελματίες."
Ύστερα από δυο χρόνια, ο Δ., που θυμότανε αυτά τα λόγια, έφερε στον Γ. ένα παλίο τεύχος, ήταν του Ιουνίου '63, του γαλλικού περιοδικού Mercure de France. "Μου το χάρισε μια συμπαθητική κοπέλα πριν από δέκα μέρες. Δες πως τελειώνει μια μελέτη του Valery Larbaud. " Και του έδειξε τη φράση: " Εt les amateurs, ce sont presque tous les ecrivains qui vivent de leur art, qui en titent profit et notoriete. Les professionnels, sont ceux qui en meurent" ("Ερασιτέχνες είναι όλοι σχεδόν οι συγγραφείς που ζουν από την τέχνη τους, που αποκομίζουν κέρδη και φήμη. Επαγγελματίες, είναι εκείνοι που πεθαίνουν από την τέχνη τους.")
Ο Δ. είχε μείνιε κατάπληκτος από την σύμπτωση. Όμως ο Γ. δεν είχε εκπλαγεί. Ούτε είχε ενοχληθεί. Αντίθετα ένιωθε μια βαθιά ικανοποίηση.

Τ.Πατρίκιος, 1993