τον καιρό που πολλές δυνάμεις μου απασχολούνται
με το να κρατήσουν τον εαυτό μου
θα ήταν παράλογο
να παραπονιέμαι ότι σε έχω χάσει...
εξάλλου ξέρω ότι είσαι στου απλωμένου μου χεριού
τα ακροδάχτυλα
και δεν φαντάζεσαι πόση σημασία έχει
...κι ας μην τα βγάζω πέρα
4 σχόλια:
"δεν φαντάζεσαι πόση σημασία έχει..."
Ακριβώς αυτό, το μη μετρήσιμο, είναι καμιά φορά η μεγαλύτερη δύναμη!
Απλά μια, μικρής σημασίας, απορία?
Τι κίνηση κάνει το απλωμένο σου χέρι?
σου χαϊδεύει την πατούσα...
Ωραία!
Προτιμότερη κίνηση απο ένα χαιρετισμό ή μια...μούντζα!
κλεμμένο...........
Η πάγοι λιώνουν στην γη εδώ
Ο κόσμος χάνεται από λιμό
Εγώ κοιτώ τον ουρανό
Και σε αναζητώ σαν κάτι μαγικό
Σαν σκιά που γεννιέται στο φως
Σαν το κύμα που λούζει
Τα πόδια τα γυμνά μου εδώ
Σαν την ανάσα που έρχεται καυτή
Και όμως οι πάγοι θα φέρουν
Καταστροφή
Σαν μανιτάρια δηλητήριο πολύ
Γέμισε η σκέψη και η ζωή
Και εσύ χαμένη από την ζωή
Σε ένα σκάφος που τρέχει στην θάλασσα
Και αναζητεί τη αλήθεια
Στην μικρή μας ζωή
Οι πάγοι λιώνουν και έρχεται
Η πλημμύρα μαζί
Κράτη θα νιώσουν την μοίρα την πικρή
Η θρησκεία θα φέρει μετάνοια πολύ
Και εγώ και εσύ θα σβήσουμε
Από την περαστική ζωή
Όλα κυλάν με άρωμα ζωής όσο να γίνει
Η θεωρία της ζωής μια ψευδαίσθηση
Αληθινής ζωής
Τα παραμυθία θα γίνουν καημοί και εσύ
Και εγώ θα ζούμε μακριά από την ζωή
Το Πάσχα θα φέρει περίεργη σκηνή
Μια λαμπάδα που θα φέρει περισυλλογή
Μια ανάσα από την καθημερινή ζωή
Και εγώ να κοιτώ την μάτια την δικιά σου
Σε μια περασμένη ζωή .
Που δεν σε γνώρισα
Ποτέ στην ζωή
Υ.Σ
Υποκλίνεται ένας αγράμματος
Pigkouinos
20/04/08
Read more: http://logia.pblogs.gr/2008/03/to-oneiro-ths-petras.html#ixzz1cczwMZ5j
Δημοσίευση σχολίου