Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Αν μπορούσα
θα σ άφηνα
σε μια κάποια μικρή γωνίτσα
να ξεκουράζεσαι
με τις διαστάσεις που σου αναλογούν
Μα
ο ίσκιος σου με ξεπερνάει
το αχτένιστο τσουλούφι σου
_πετάει απ τον ύπνο_
μου κρύβει τον ήλιο.

Αυτό που με τρελαίνει
είναι οι μορφές που παίρνεις
έτσι όπως φωτίζεσαι
μέσα στον τρεχούμενο χρόνο

Το χέρι σου που
λίγο διστακτικά νομίζω
παράτεινε την επαφή με την κοιλιά μου
Αυτός ο δισταγμός είναι πρωτόγνωρος σ' αυτήν την όχθη,
πολλά πηγαινοέρχονται
τελευταία.

Η ψυχραιμία
που με κόπο κατέκτησα
κάνει το σφίξιμο σου επιτακτικό

κερδίζουμε ύψος

Είχα τόσο συνηθίσει
που σχεδόν φοβάμαι
που διατηρείς τις διαστάσεις σου
ενώ όλα μικραίνουν

Δεν υπάρχουν σχόλια: