Μην πιστέψεις τίποτα
Εδώ στην μέση του πουθενά
Χτίζω τα τείχη που πρέπει να γκρεμίσεις
Άφησα ψίχουλα στον δρόμο που οδηγεί σε'μένα
Κι όμως τα άφησες να χαθούν
Πόσα χιλιόμετρα μελέτησα για να σε δω να χαμογελάς
Πόσα δευτερολεπτα ταξίδεψα για να συναντήσω το αθώο σου βλέμμα
Αυτό το βλέμμα που είδα πάνω από τον ώμο σου όταν γύρισες για να με αποχαιρετήσεις
Μυρίζω την νοτισμένη ατμόσφαιρα
Κοιτάω κι εγώ πίσω από τον ώμο
Αλλά από φόβο
Ξέρεις πως είναι να μην μπορείς να ζεσταθείς?
Να φοβάσαι να γυρισεις σπίτι σου?
Δεν θέλω να σε ξεσκεπάσω από την ατσάλινη κουβέρτα σου
Αλλά να...είναι που πρέπει να μιλήσσω κάπου.
Μην πιστέψεις τίποτα
3 σχόλια:
δεν πιστεύω τίποτα...μέχρι να σε δω...γιατί η εξαφάνισή σου,αφήνει πίσω της δυσερμήνευτα χνάρια...πολυεπίπεδα...
και τα πυροτεχνήματα υπάρχουν για να τυφλώνουν...
Τραγική συμφωνία
Ω ενθύμηση, το πνεύμα μου σαν Ερινύα που ακολουθείς,
ίσκιε ενός ίσκιου, μάταια που γυρεύει τη γαλήνη·
εχθρέ της ησυχίας μου φθονερέ, κι αν φαίνομαι απαθής
στην αναπόλησή σου, όμως κάτι η ψυχή μου κλείνει
από τη θύελλα των μαχών, κάτι απ’ του ζοφερού ωκεανού
την τρικυμία, κάτι απ’ τη συντριμμένη Καρχηδόνα,
όταν του πάθους μου τη θάλασσα μ’ ενός σου σκοτεινού
την τρίαινα βλέμματος, σκληρέ, ταράζεις, Ποσειδώνα!
Από τη συλλογή Τα ρόδα της Μυρτάλης (1931)
Πηγή: Γ. Θ. Βαφόπουλος, Άπαντα τα ποιητικά (Θεσσαλονίκη, εκδ. παρατηρητής, 1990)
Δημοσίευση σχολίου