Ένας βασικός εχθρός

Η συνήθειά σου να μιλάς με ακρίβεια σε κάνει ορατό ως πλήρη αντιφάσεων από όλους αυτούς που ζούνε μέσα στις αντιφάσεις που δεν θα λυθούν ποτέ, παρά μόνον όταν οι κεντρικές αντιφάσεις που συγκροτούν τον κόσμο ενωθούν σε μία. Τότε ίσως, αυτός που είναι ορατός ως "αντιφατικός" να είναι ενιαίος και συμπαγής και όλοι οι μέχρι τότε "συμπαγείς"  θα είναι σπαραγμένοι από τις αντιφάσεις των θρυμματισμών  τους.

Όταν εξασκείς την συνήθειά σου να είσαι ακριβής μιά παγωμάρα πέφτει στη σκηνή των Λόγων. 

Αλλά θα έρθει η ώρα να γίνει ορατός ο Λόγος που ριζώνει στην συνειδητή εμπειρία της ιστορικής ζωής.

Ι. Τζανάκος

Συνομιλία

Εἶσαι ὄμορφη σὰ ρόδινο τοῦ φθινοπώρου δείλι!
μὰ ἡ λύπη ὡς κύμα μέσα μου φουσκώνει σκοτεινό,
κι ἀφήνει ὅταν πισωδρομᾶ στὰ ράθυμά μου χείλη,
τῆς θύμησης τῆς πιὸ πικρῆς τὸν κατασταλαγμό.

Μάταια γλυστρᾷ τὸ χέρι σου στοῦ στήθους μου τὰ ψύχη·
καλή μου, κεῖνο ποὺ ζητᾶ ρημάδι ἐγίνη πιά,
ἀπ᾿ τῆς γυναίκας τ᾿ ἄγριο τὸ δόντι καὶ τὸ νύχι.
Μὴ τὴ καρδιά μου πιὰ ζητᾶς, τὴ φάγανε θεριά.

Εἶν᾿ ἡ καρδιά μου ἀνάκτορο, ἀπ᾿ ὄχλους ρημαγμένο·
μεθοῦν ἐκεῖ, σκοτώνονται, τραβιοῦνται ἀπ᾿ τὰ μαλλιά!
Μ᾿ ἀπὸ τὸ στῆθος σου ἄρωμα βγαίνει, τὸ γυμνωμένο!...

Ὢ τῶν ψυχῶν κακιὰ πληγή! Τὸ θὲς κι ἐσὺ Ὀμορφιά!
Μὲ τὰ λαμπρά, τὰ φλογερά σου μάτια ὡς φωταψία,
κάψε καὶ τὰ ρημάδια αὐτὰ π᾿ ἀφῆσαν τὰ θηρία!

Μπωντλαίρ

ΝΤΗΛΕΡ:

[.....]
Ας είμαστε δύο ολοστρόγγυλα μηδέν,
αδιαπέραστα το ένα απ' το άλλο
προσωρινώς σε αντιπαράθεση, και που κυλούν,
καθένα προς την κατεύθυνσή του. Εδώ, που
είμαστε μόνοι, μέσα στην απεριόριστη μοναξιά
αυτής της ώρας και αυτού του τόπου
που δεν είναι ούτε μια ώρα καθορίσιμη
ούτε ένας τόπος καθορίσιμος,
αφού δεν υπάρχει λόγος για να σας συναντήσω εγώ εδώ
ούτε λόγος για να διασταυρωθείτε εσείς εδώ μαζί μου
ούτε λόγος για την εγκαρδιότητα
ούτε εύλογος αριθμός για να προηγείται απο μας
και που να μας προσδίδει ένα νόημα
ας είμαστε απλά, μοναχικά και υπερήφανα μηδέν
[.....]

Απο την Μοναξιά των Κάμπων με Βαμβάκι
του BERNARD-MARIE KOLTES