Δίκαια έφυγες δεν ήταν να κερδίσεις
Το ζαρωμένο χέρι μου μετέωρο ν’ αφήσεις
Έγειρα το κεφάλι μου μες το χαμόγελό σου
Χάθηκες γρήγορα στο άσπρο των ματιών σου
Βλέπω συνέχεια μακριά φώτα που δραπετεύουν
Γλιστράνε ήλιοι στους αρμούς των ρημαγμένων δρόμων
Σκίζουν το δέρμα μου παντού και με ανατινάζουν
Κάθε με το μαντήλι σου τυλίγω ό,τι απομένει
Στο καλό
17 σχόλια:
όταν κάποιος φεύγει συνίθως δεν μπορεί να κάνει αλλιώς
οι καταστάσεις των διώχνουν......
τελικά όντως η διαλεκτική σπάει...κόκκαλά
έτσι....γιατί πρέπει να νιώθουμε και τα πάντα ωφείλουν να ξηγιούνται......
ΣΚΑΤΑ
Όντως δεν μπορει να κάνει αλλιώς γιατί φοβάται
Όντως δεν μπορει να κάνει αλλιώς γιατί φοβάται
ίσως απλά έχει καλύτερα πράγματα να κάνει ή μπορεί να μην ξεπεράσει την αηδία
Τι εννοείς αηδία?
ας μην ζητάμε εξηγήσεις για μια ερμηνεία ενός ποιήματος... αυτές οι γραμμές γράφτηκαν για να απολάβουν και την αυταξία τους... από κει και πέρα καθένας διαβάζει ό,τι τον εμπνέει σ' αυτές. Δεν χρειάζεται να εξηγήσω εγώ που έγραψα τις γραμμές τί "ακριβώς" εννοώ ούτε να ζητήσω από τους άλλους να μου εξηγήσουν γιατί μπορεί να διαβάζουν ίσως κάτι άλλο...
Ας μην το κουράζουμε κάθε φορά. Εκτός κι αν υπάρχει διάθεση για κουβέντα γενικώς, οπότε κάνω πέρα.
Από την μεριά μου υπάρχει όρεξη για κουβέντα.Δεν ρώτησα τον γ. τι εννοεί "αηδία", αλλά το πιο πάνω, έτσι ώστε να ανταλλάξουμε απόψεις
Αποσύρω το σχόλιό μου και καλή συνέχεια. Ελπίζω η όρεξή σου να βρει ανταπόκριση.
οι απόψεις δεν ανταλάσσονται απλά σε καταδυναστεύουν
Κι εσύ πως συζητάς?
ξέρεις δε συμβαίνει πάντα
άσε που σήμερα μου 'παν πως: "η εκάστοτε συζήτηση είναι αυτών που την κάνουν και των συνθηκών που τους περιβάλλουν...."
αλλά όντως δεν είναι του τύπου μου να κάνω τέτοιου είδους κουβέντες και είναι άλλοστε επιθυμία και της/του γραφοντος το εν τόοοοσο λόγω ποιήμα
αν είναι κάπως άτυχο για ποιήμα
περισσότερο θυμίζει μοιρολόι ως λόγω στερνό που οπωσδήποτε πρέπει να αρθρωθεί
επειδή δεν ανέφερα πουθενά το "πόνημα" αυτό ως ποίημα (αλλά ως "αυτές οι γραμμές" σε προηγούμενο σχόλιό μου)οφείλω μετά από την τόοοοσο κριτική σου επισήμανση να ξεκαθαρίσω ότι δεν πρόκειται ούτε για ποίημα ούτε για μοιρολόι ακριβώς... αλλά για κατευόδιο.
ευχαριστώ που ασχολήθηκες
όχι ότι θέλω να σου σπάσω τα νεύρα, αλλά ευχαριστώ λένε οι χριστινοί στο θεό τους
μπα... ευχαριστώ έχει πει ο εμπορικός σύλλογος αθήνας στην ελληνική αστυνομία, ο ασφαλίτης στον θυρωρό της πολυκατοικίας μου, ο ντιλιβεράς για ένα γενναίο μπουρμπουάρ, ο μπακούνιν στον μαρξ, ο μαρξ στον χέγκελ, ο χέγκελ στον αριστοτέλη κοκ και τέλος πάντων τίποτε δεν πιστοποιεί ότι οι ευχαριστίες είναι αποκλειστικόν ίδιον των χριστιανών...
ΥΓ. Δε μου σπας τα νεύρα. Με κάτι τέτοια μου φτιάχνεις τη διάθεση
κατευόδιο λες σε κάποιον που φεύγει.που φεύγει.ότι κατάλαβε κανείς.
Και γίνεται τέτοιου είδους κριτίκη, κράξιμο δηλαδή, σε κάποιον που το κάνει?
αν εδώ έχουμε φτάσει τότε σκατά στους τάφους μας.
Λα.
αγαπητέ/ή Λα.
πού την είδες την κριτική στο "κατευόδιο" μου; Πρόκειται για μια επιλογή που έκανε δύο ανθρώπους δυστυχισμένους... Και τους δύο. Συμβαίνουν αυτά και μάλιστα τέτοιες οξύμωρες και οριακές καταστάσεις (που δεν είναι, ωστόσο, καθόλου ασυννήθιστες) προσφέρονται για να τις κατανοήσεις και να τις μοιραστείς.
Κατά τα άλλα, έχεις δίκιο: ό,τι κατάλαβε κανείς.
Κατ' αρχάς ευχαριστώ για την απάντηση.
Αλλά νομίζω οτι παρεξηγήθηκαν τα λόγια μου.
Κριτική εννοούσα τα σχόλια που γράφτηκαν για το κατευόδιο σου. Σε αυτούς απαντούσα. Όχι σε σένα.
Λα.
Δημοσίευση σχολίου