Σάββατο 6 Αυγούστου 2011

Αγαπημένη μου

Δώσε μου τα χέρια σου να κρατήσω τη ζωή μου.
Σ’ εύρισκα, αγαπημένη,
στο χαμόγελο όλων των αυριανών ανθρώπων.
Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου
είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρά μου αγαπημένη μου.

Yστερα έρχόταν η βροχή.
Mα έγραφα σ’ όλα μας τα χνωτισμένα τζάμια τ’ όνομα σου
κι έτσι είχε ξαστεριά στη κάμαρά μας.
Kράταγα τα χέρια σου
κι έτσι είχε πάντοτε η ζωή ουρανό κι εμπιστοσύνη.
Tα μαλλιά σου είναι μαύρα όπως μια νύχτα,
στο στόμα σου ανασαίνει ολάκερη η άνοιξη…

Oλα μπορούσανε να γίνουνε στον κόσμο αγάπη μου,
τότε που μου χαμογελούσες.

Στην πιό μικρή στιγμή μαζί σου,
έζησα όλη τη ζωή.

Hξερες να δίνεσαι, αγάπη μου.
Δινόσουνα ολάκερη
και δεν κράταγες για τον εαυτό σου
παρά μόνο την έγνοια αν έχεις ολάκερη δοθεί.

Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα.
Kαι τότε όλα τα βράδια κι όλα τα τραγούδια
θάναι δικά μας.

Θά ‘θελα να φωνάξω τ’ όνομά σου,
αγάπη μου, μ’ όλη μου τη δύναμη.
Nα το φωνάξω τόσο δυνατά
που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο
καμιά ελπίδα πιά να μήν πεθάνει.

Ναι, αγαπημένη μου, πολύ πριν να σε συναντήσω
εγώ σε περίμενα. Πάντοτε σε περίμενα…

Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά-θυμάσαι;-
μου άπλωσες τα χέρια σου τόσο τρυφερά
σα να με γνώριζες από χρόνια. Μα και βέβαια
με γνώριζες. Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου
είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρά μου,
αγαπημένη μου…

Αγαπημένη, σου χρωστάω κάτι πιο πολύ απ’ τον έρωτα
εγώ σου χρωστάω το τραγούδι και την ελπίδα, τα δάκρυα
και πάλι την ελπίδα.


Τ.Λειβαδίτης

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"...τότε που μου χαμογελούσες... Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου έζησα όλη μου τη ζωή... Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα..." Πολύ ρομαντικό για την εποχή μας...Δεν υπάρχει αληθινή κ δυνατή αγάπη πια...

Ανώνυμος είπε...

Δεν την έχεις νιώσει.Για αυτό το λες

Ανώνυμος είπε...

Όλοι μας έχουμε νιώσει μία δυνατή αγάπη...Απλά στην αγάπη δεν είσαι για τίποτα σίγουρος...Κ αυτό το "Θα ξαναβρεθούμε μία μέρα" ακούγεται πολύ ουτοπικό...Κ αν "ξαναβρεθούμε",θα ξαναβρεθούμε όπως επιθυμώ?Ή θα συμβιβαστώ για να μην χάσω εντελώς την "δυνατή" αγάπη?

Ανώνυμος είπε...

Εσύ βάζεις τους όρους για να ξαναβρεθείς ή να χάσεις για πάντα κάτι που αγάπησες. Απλά να ξέρεις ότι οι άνθρωποι δεν είναι πειραματόζωα κι αν δεν είσαι σίγουρος μην ταλαιπωρήσεις τον άλλον αλλά και τον ίδιο σου τον εαυτό. Όταν τραβήξεις την σκανδάλη , η σφαίρα δεν γυρνάει πίσω και δεν ξέρεις που θα βρει η σφαίρα τον άλλον

Ανώνυμος είπε...

Μερικές φορές είμαστε πολύ αδύναμοι για να βάλουμε εμείς τους όρους κ απλά ακολουθούμε αυτό που που θέλει το άτομο που αγαπάμε.Όσο για τη σφαίρα,μπορεί να σε πληγώσει κ εσένα ανεπανόρθωτα...Είτε τραβάς εσύ τη σκανδαλη,είτε την τραβάει ο άλλος...

Ανώνυμος είπε...

Προσωπικά δεν συμφωνώ με το <>. Τι σημαίνει αυτό;Ηττοπάθεια είναι , όχι αδυναμία και μετά πνιγόμαστε σε μια θάλασσα από διακαιολογίες γιατί φανήκαμε <>

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω ότι αυτά που λες έρχονται σε σύγκρουση.Μιλούσαμε για αληθινή αγάπη.Εκεί δεν υπάρχουν δικαιολογίες...Γιατί οι δικαιολογίες δεν σε αφήνουν να δεις καθαρά κ να νιώσεις πράγματα.Μένεις στάσιμος κ βολεμένος σ αυτές.Αντίθετα αδύναμος μπορείς να υπάρξεις κ να υποκύπτεις σε ό,τι επιθυμεί ο άνθρωπος που αγαπάς.Γιατί απλά τον αγαπάς...

Ανώνυμος είπε...

Το βόλεμα είναι η πιο σωστή λέξη για όλη αυτή την κατάσταση και κάποια στιγμή κάποιος τυχάρπαστος ρίχνει μια πιστολιά και το βόλεμα μεταφέρεται

Ανώνυμος είπε...

Οπότε ξέρεις πού καταλήγουμε αγαπητέ ανωνυμε?Στο ότι δεν υπάρχει αγάπη.Μόνο συμβιβασμός,βόλεμα(αφού συμφωνούμε σε αυτή τη λέξη)κ προσωρινή καλοπέραση.Ούτε αν γίνεις "αιώνιος δεσμώτης" δεν την νιώθεις την αγάπη...Είναι πολύ ψεύτικα πλέον όλα κ όλοι...

Ανώνυμος είπε...

μα δεν σου χουν πει ακόμη ότι "το αληθινό δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια στιγμή του ψεύτικου", "ο χειρότερος εχθρός του καλού είναι το καλύτερο" κτλ;;;;;
και επιτέλους θα μιλήσει ποτέ κανείς για τη δικτακτορία του αληθινού και την παράλογη ανάγκη του ανθρώπου να βιώνει μέσα από εξηγήσεις και ανταμοιβές/ανταλλαγές;;;;

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΓΙΔΑ
ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΚΑΙ Η ΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΤΡΙΔΑ