Χωρίς να σε βλέπω

Χωρίς να σε βλέπω χωρίς να σου μιλάω
Χωρίς ν’ αγγίζω ούτε μια σκιά απ’ το βήμα σου
Χωρίς – πόσο γυμνός ακόμα θα ‘θελες να μείνω;
Μη με πιστεύεις, σε τίποτα μη με πιστέψεις.
Κι όταν εντάσσω τις στιγμές στα σίγουρα σχήματά μου
Όταν ανασκευάζω το χαμόγελό σου
Όταν αποκαλώ την ομορφιά φθαρτό περίβλημα
Μη με πιστεύεις – κι όμως σου λέω την αλήθεια.
Δεν την αντέχω αυτή τη μάταια ελπίδα
Να επιζώ σε μια τυχαία σου σκέψη
Μα κάθε βράδυ τη ζεσταίνω απ’ την αρχή.


Τ.Πατρίκιος