Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Πολύ
δυνατό φως
τα πόδια μου
ακουμπούν στη γη
πολύ λίγο
φοράω το κρεβάτι μου
και βγαίνω στο δρόμο
Μη μ’ ενοχλείτε
κοιμάμαι
για να μην χάνω
τον χρόνο μου
σε διαδρομές
μα σε φαντασιώσεις…

Έχεις μια λύπη ανάμεσα
στα δόντια σου
δεν την βλέπεις
γιατί ποτέ δεν χαμογελάς
στον εαυτό σου

Αυτές οι μαμάδες
πλέκουν
συρματοπλεγμάτινα
πουλοβεράκια
για τα παιδιά τους
τα πλέκουν
γιατί δεν κάνει
να τα παίρνουν έτοιμα
ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ

Αυτοί οι άνθρωποι
έχουν ξεσκίσει
τόσα συρματοπλέγματα,
φτάνοντας νηστικοί
μια ανάσα
πριν το πέτο μας..

..αυτό το εμπόδιο
είναι το δυσκολότερο

Ποιο είναι
το πιο πρωτόγονο
πράγμα
που μας ενώνει;
..το ότι είμαστε
όλοι ζωντανοί
ακόμη..

Αυτοί οι άνθρωποι
έχουν την δύναμη
να ξεκινήσουν
από το μηδέν
μαζί μας
όπως
σε κάθε συρματόπλεγμα
χορεύουν τρελαμένοι
γύρω από τον θάνατο

το τελευταίο
είναι το δυσκολότερο

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"...οι γαλαξίες διασταυρώνονται όπως τα βεγγαλικά και χάνονται όπως οι μπούρδες
τι δάση γεννιούνται..."
ΑΛΕΝ ΓΚΙΝΣΜΠΕΡΓΚ

Ανώνυμος είπε...

ιθικλοθ΄΄θξ