Ρυτίδα

Μια ελάχιστη πρόποση

στα ονόματα που δεν γιορτάζουν

και στα σώματα χωρίς σκιά.

Στα σακίδια που μεταφέρουν μια πρότερη ζωή και τον εφιάλτη.

Στις καρδιές

που μεταφέρουν μια πρότερη ζωή

και στα ενθύμια

που γραπώνονται απελπισμένα απ' την ιστορία.

Και μια άλλη

στην επιφυλακτική ματιά που ανακουφίστηκε

αντικρίζοντας ντόπιους συμμάχους.

Κι άλλη μια

για τις πληγές που άνοιξαν

οι μαχαιριές της ξιπασιάς

σε κάποιο στενό

ή η σαλιωμένη λεηλασία σε κάποιο δωμάτιο

με "διακριτικό φωτισμό",

εκατό μέτρα ή κάποια χιλιόμετρα

απ' το θρίαμβο της νοικοκυροσύνης,

ή ο μιντιακός οχετός,

ή οι καχύποπτες ματιές στη λεωφόρο,

ή..............................................

Κι άλλη μια

για το εξορισμένο παρελθόν

και το πανταχού παρόν όνειδος.

Και μια οριστική

για την Ουκρανή γειτόνισσα

που δε γουστάρει το ύψος του μπαλκονιού της

να υπολογίζει.