Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

Βράδυ. Πάντα βράδυ.

Σε δύσκολες γειτονιές
κάποιες φορές
η μέρα σέρνεται ματωμένη
στην άσφαλτο,
ανήμπορη, κακόμοιρη, απαρηγόρητη.
Εσύ τότε κοτσάρεις για στολή
το μαγικό καλειδοσκόπιο
και κάνεις ύπτιο
στην πλατεία
και της ψιθυρίζεις πράγματα
που ποτέ δε θα μάθουμε
γιατί ποτέ δε μας λες.
Μετράμε θανάτους και γεννήσεις
κι έξαφνα οι νερατζιές
μυρίζουν όσο πιο έντονα μπορούν
για ν' αποδείξουν ότι σ' άκουσαν κι αυτές.
Και μετά;
Μετά το λοιπόν
αρχίζουν τ' αφτιασίδωτα
ανεπιτήδευτα γλέντια
της μέρας
της νύχτας
του ήλιου
του φεγγαριού
της μάνας θάλασσας,
της ομιλούσας σιωπής ο θρίαμβος.
Κι ύστερα;
Ύστερα το λοιπόν
κατάκοπες
και κατάκοποι
πέφτουμε για ύπνο
μάταια προσπαθώντας
ν' ανακαλέσουμε το όνομά σου.
Το άλλο πρωί
πειθόμαστε ότι
δεν έχει σημασία πώς λέγεσαι.
Θυμόμαστε μόνο πως έχεις πρόσωπο
κι ας πασχίζεις
ν' αποδείξεις
το αντίθετο.

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

επείγον
μηπώς σου βρισκεται τιποτα προχειρο για τις δυσκολες καταστασεις???????

Ανώνυμος είπε...

ναι

Ανώνυμος είπε...

Τι ναι;

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=boI4kpgy8Vo

Ανώνυμος είπε...

δες κάτι και αλήθεια φτιαξτο!!!

καμια ζωή λαθραία δεν είναι
ούτε το δίκιο κρύβεται στου (αυτόκλητου ή μη) εισαγγελέα τα κιταπια
κι όποιος στης φιλανθρωπίας τα μονοπάτια
ικετεύοντας λύτρωση από τις τύψεις που του φόρτωσε η καλοπέραση
στάχτη ρίχνει στα ίδια του τα μάτια
ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
ΧΩΡΙΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ
ΒΡΩΜΟΕΛΛΗΝΕΣ ΣΚΑΤΟΨΥΧΟΙ ΨΟΦΙΣΤΕ!!!
κάθε σώμα-πεδίο εκμετάλλευσης
κρύβει μια κραυγή ελευθερίας
όπως κάθε υποτακτικό χαμόγελο αλλοδαπής υπηρέτριας,
υπό το αυστηρό/επικριτικό βλέμα της κυρίας
φωνή ταγμένη στην υπομονή
πνίγει την κραυγή
εκείνη την τσιριχτή φωνή που ουρλιάζοντας ως μνήμη στοιχειωδους ιστορίας
στον κύριο και την κυρία υπενθυμίζει πως άνθρωποι δικοί του μετανάστες σε "ξένο" τόπο βρέθηκαν
μα πιο ανθρώπινα εκεί του φέρθηκαν
στο οποιοδήποτε ψυχοκομπλεξικό σύνδρομο δεν μπλέχτηκαν
δε μαχαίρωσαν, βιασμό σε μετανάστες δεν καταδέχτηκαν
την αξιοπρέπεια τους εν ήδη πατριωτισμού δεν θυσίασαν
...κι αν όλα τα παιδιά της γης ενώνανε τα χέρια
ολάκερη τη γη θα κλείνανε σ' ένα μεγάλο κύκλο
ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
ΧΩΡΙΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ
ΒΡΩΜΟΕΛΛΗΝΕΣ ΣΚΑΤΟΨΥΧΟΙ ΨΟΦΙΣΤΕ!!!
για κάθε αόρατη ζωή που με της σκλαβιάς τους όρους χρησιμοποιήται
μα σαν η ώρα έρθει που λόγο για δικαιώματα πρέπει να γίνει
κάθε σιωπή αισχρή συνενοχή είναι
σαν κλούβιο αυγό βρωμά και ζέχνει
και κάθε οχυρό ψευτοπολιτισμού πέφτει
το προσωπείο της λέλαπας δυνάστη σκληρού εκμεταλλευτή φλέγεται
και θύμισες από μακρινή εποχή σκοτινή φέρνει
ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
ΧΩΡΙΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ
ΒΡΩΜΟΕΛΛΗΝΕΣ ΣΚΑΤΟΨΥΧΟΙ ΨΟΦΙΣΤΕ!!!

Ανώνυμος είπε...

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2011/02/blog-post_8965.html

Ανώνυμος είπε...

γι' αυτούς η νύχτα ήταν μια μέρα πιο πικρή,
λυώναν το σίδερο, μασούσανε τη γης
-ο θεός τους μύριζε μπαρούτι και μουλαροτόμαρο!

κάθε βροντή ένας θάνατος καβάλλα στον αέρα,
καθε βροντή ένας άντρας χαμογελώντας άντικρυ
στο θάνατο - κ' η μοίρα ό τι θέλει ας πεί.

ξάφνου η στιγμή ξαστόχησε κ' ηύρε το θάρρος,
καταμέτωπο πέταξε θρύψαλα μες στον ήλιο,
-κιάλια, τηλέμετρα, όλμοι κέρωσαν!

αγέρας!
Εύκολα σαν πλεμόνια που άνοιξαν οι πέτρες!
(Το κράνος κύλησε από την αριστερή μεριά...)

στο χώμα μόνο μια στιγμή κουνήθηκαν οι ρίζες,
ύστερα σκόρπισε ο καπνός κ' η μέρα πήε δειλά
να ξεγελάσει την αντάρα από τα καταχθόνια.

μα η νύχτα ανασηκώθηκε σαν πατημένη οχιά
-μολις σταμάτησε για λίγο μες στα δόντια ο θάνατος,
κ' ύστερα χύθηκε μεμιάς ως τα χλομά του νύχια
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

ΣΤΙΣ ΝΕΡΑΖΙΕΣ
sonata

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=eH3jTy1CFcA