Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2008

"Επαναστάτες"

Μαρξ, Ένγκελς, Μπέμπελ και Μπουχάριν
τους στρίμωξα στο νου κουκί κουκί.
Να με, λοιπόν, κατέκτησα την χάριν
να κρίνω με την διαλεκτική.

"Αχώριστος η θεωρία κι η πράξη" -
συχνά σκοντάφτω στην εφαρμογή,
μα η κριτική μου πάντοτε είναι εν τάξει,
όλους κι όλα τα ελέγχει, τα εξηγεί.

Τις συγκεντρώσεις των προλεταρίων
απ' το παράθυρό μου τις κοιτώ
ως να συγκινηθώ μέχρι δακρύων
και γράφω στίχους πλέον των 100.

Τη σκέψη αφήνω διάφανο μπαλόνι
στον άδειο ν' ανεμίζεται ουρανό,
να βλέπω την εντύπωση που απλώνει
το χρώμα που αντιφέγγει το κενό.

Τώρα το "κάπιταλ" του Μαρξ κηρύττω,
μα αποφεύγω την κάθε συμπλοκή
γιατί, ξέρω, θανάσιμα θα πλήττω
αν κάποτε με βάλουν φυλακή.

Γ. Ρίτσος (Τρακτέρ, 1934)

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Εγώ αγαπούσα πάντα την Ελένη

όμως αυτή δε μου ‘κανε τη χάριν

δεν αγαπούσε εμένα μα τον Λένιν

και μου ‘σκιζε όλα τα βιβλία του Μπουχάριν.

Καυγάδες όλη νύχτα για το Κόμμα,

για το Στάλιν, τον Τρότσκι ή τον Γκράμσι.

Α! δεν μπορούσε να τραβήξει πολύ ακόμα

του έρωτά μας ήταν προφανής η κάμψη.

Εγώ να θέλω σεξ-και αυτή να το κάνει

λες από υποχρέωση σαν κότα,

να βιάζεται να σηκωθεί από το ντιβάνι

να ξαναπιάσει το «Πρόγραμμα της Γκότα».

Δεν ήθελε παιδιά και baby lino

μάθαινε ρωσικά μετά μανίας

μου ‘χε κρεμάσει και στον τοίχο το Κρεμλίνο

και έβριζε το καθεστώς της Ρουμανίας.

Παιδιά, μακριά από γυναίκα οργανωμένη,

αντί για έρωτες σας περιμένουν τάφοι,

εκεί που λες πως την κρατάς γερά δεμένη

έρχεται και σ’ την παίρνει ένας Καντάφι.

ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ

Ανώνυμος είπε...

patata. tou anagnostaki. :(