Σαν χειμώνας θα σταθείς
στον παγετό της μητρόπολης
και τα εκατομμύρια φώτα της,
κρυστάλλινοι ανθοί και σκοταδιών νιφάδες,
θα πέσουν πάνω σου.
Μα εγώ δεν θα σ'αγγίξω,
λησμονιά μεθυστική της ανάσας σου,
πυξίδα που πάντα θα διαβάζω αντίστροφα...
όπως τα τρένα Θεσσαλονίκη - Αθήνα.
δ.
1 σχόλιο:
... όπως τις νότες που θα μορφοποιώ μ' ένα ελαφρύ μειδίαμα, συναυτουργό ον ατελεύτητο στους αμετάφραστους ήχους της απουσίας...
Δημοσίευση σχολίου