μισώ την εξουσία της γλώσσας

Μισώ την εξουσία της γλώσσας τις αφαιρετικές έννοιες – συμβολικές μολαταύτα-να αντανακλούν περιεχόμενα ήδη δοσμένα ενός πολιτισμού αλλότριου.

Ανακαλύπτω συναισθήματα, εφευρίσκω έννοιες που δεν αντιστοιχούν σε κανέναν ορισμό ταξιδεύω έξω από τα όριά της.

Πώς να κατηγοριοποιήσεις τα συναισθήματα -να τα χωρίσεις σε άσπρο και μαύρο- και γιατί το μαύρο να αντιστοιχεί στο κακό;

Οι κινέζοι φορούν άσπρα όταν πενθούν΄

Η εξουσία των συμβόλων΄ αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο ανάλογα με το χρώμα φακών που σου έχει φορέσει ο πολιτισμός μέσα στον οποίο γεννήθηκες.

Άσπρο και μαύρο – χαρά και λύπη- και οι αποχρώσεις πώς αποτυπώνονται;

Οι Εσκιμώοι έχουν 40 λέξεις για το λευκό.

Δεν ξέρω πόσες λέξεις χρειάζονται για να χρωματίσω τη λύπη – όχι μοβ, αλλά γαλάζια και πράσινη και βυσσινί-

Θέλω να σπάσω αυτόν τον κώδικα που τόσο καλά με έχουν μάθει να χειρίζομαι μηχανικά και αυτόματα΄ σκέψη και έκφραση και μορφή και περιεχόμενο

Θέλω να βρω την ουσία κάτω από τόνους λέξεων, εννοιών, συντακτικών δομών και γραμματικών κανόνων.

Εγκεφαλικά παιχνίδια και παιχνίδια της φαντασίας οι δομές συγκλίνουν σαν Συμπληγάδες οι έννοιες στριφογυρίζουν σαν τον γαλαξία κάθε λέξη αποτυπωμένη είναι πόνος το έλλογο και το θυμικό πασχίζουν να πλησιάσουν όπως εκείνα τα χέρια στην Capella Sixtina κατακερματισμός, καταμέτρηση, καταχώρηση

Θέλω να ουρλιάξω -πώς να αποτυπώσω το ουρλιαχτό μου- πώς να περιγράψω τον πόνο ενός ουρλιαχτού που δεν μπορεί να βγει από το στέρνο; την ασφυξία, την άρρυθμη αναπνοή, τον πανικό; σωματική γραφή΄ αποτυπώνω το κάθε κύτταρό μου πάνω σε άθλια σημεία βαλμένα σε τάξη, το ένα δίπλα στο άλλο τ-ο-έ-ν-α-δ-ί-π-λ-α-σ-τ-ο-ά-λ-λ-ο ναυτία΄ οι λέξεις στροβιλίζουν, οι έννοιες δεν μου ανήκουν «λάθη στη χρήση της γλώσσας μας»

Ποια είναι η «γλώσσα μας»; Ποιοι είμαστε «εμείς»;

Απέραντο βασίλειο των συμβόλων αυθαιρεσία της αφαίρεσης κατακερματισμός του όλου

Ποιος ορίζει τις έννοιες; ποιος τους δίνει περιεχόμενο; ποιος τις ταξινομεί και ποιος τις καταγράφει; Κι η ποίηση; συναισθηματική γραφειοκρατία; Απόπειρα να σπάσεις τα σύμβολα που μένει στο κενό καθώς τα αναπαράγει;

Και πώς προφέρονται οι λέξεις; πώς συλλαβίζονται τα νοήματα; Ερωτευμένοι δηλώνουν οι παντρεμένοι και οι καταπιεστές επικαλούνται την ελευθερία ε-λ-ε-υ-θ-ε-ρ-ί-α, ε-λευ-θε-ρί-α

Όχι. Δεν μπορεί να προφέρουμε το ίδιο.

Να συντρίψουμε τις έννοιες

Να οικειοποιηθούμε τις λέξεις

Να ξαναπλάσουμε τα νοήματα

Να συλλαβίσουμε τα όνειρά μας

Να προφέρουμε την ουσία μας

Ας τελειώνουμε πια με τα «αυτονόητα».

λ.