Γυμνοί ποιητές μου είπαν πάλι ψέματα.
Πως η αλήθεια δεν θα πονέσει.
Τουλάχιστον τη σάρκα μου.
Χρόνια παλεύω την αντικατάστασή μου.
Θα μπορέσω ακόμα για λίγο να ανοίγω το φως στη μέρα σου.
Θα μπορέσω ακόμα για λίγο να νυχτώνω στο σκοτάδι σου.
Δεν είμαι αναντικατάστατος.
Απλά κανείς δεν θα αγαπήσει τα δόντια σου όπως εγώ.
Εκείνη τη στιγμή, που είσουν απεναντί μου, που σε κοίταξα και γέλασες, που με κοίταξες και σταμάτησα την ανάσα μου μην μ'ακούσεις... άπο εκείνη τη στιγμή μου ανήκουν τα πάντα.
Δεν είμαι αναντικατάστατος.
Απλά δεν μπορείς να αντικαταστήσεις μια στιγμή που ανήκει σε μένα.
Κανείς δεν θα αγαπήσει τα δόντια σου όπως εγώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου