στις εκβολές των θλιμμένων απολογισμών
και μάζευε μυστικά
αναστολές κι άλλα σκουριασμένα σκεύη
κάποτε ανέβαινε σε μια καρέκλα
και κοίταζε τις χαμένες φιλίες
τις σκόρπιες στιγμές
τις διπλωμένες ενστάσεις
ν’ ακολουθούν τις βαθιές πατημασιές
της ήττας
μόλις είχε κατέβει από μια αναπόληση
όταν βούτηξε από το παράθυρο το φθινόπωρο
και σφηνώθηκε στους αστράγαλους της νοσταλγίας
τα πρωινά κρατούσε στα χέρια
τα ζεστά του παπούτσια
απόδειξη ότι είχε διαγώνια περάσει
όλα τα δάση της θλίψης
κι όλους τους δρόμους της νοσταλγίας
όταν έπεφτε το φως
ανέβαινε τα σκαλιά της νύχτας
ξεκρέμαγε ένα αστέρι
και το βούλιαζε στην πληγή
μιας χαμένης φιλίας
Ελισσαίος Βγενόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου