Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2018

Λέω να μείνω


Δεν θέλω να φεύγουμε
το φωνάζω δυνατά για να το ακούσουν αυτοί που μένουν
για να μετρηθούν καθώς θα αναρωτιούνται
ποιοί είναι συτοί που ήδη λείπουν
ανάμεσά τους

τί τρόμος αλήθεια
και τί χαλασμός για τις συνειδήσεις
που όλα τα έχουν δεδομένα
κεφάλια καρφωμένα στη γη
με τα σκουλήκια κατάματα

όμως τα σώματα
σφαδάζουν στον αέρα δεμένα απ' τα κεφάλια
και ζουν και ανασαίνουν
και έχουν μάθει να χαίρονται και να λυπούνται
κολυμπώντας στον φόβο

εν τω μεταξύ γεννούν

έτσι γεννήθηκα κι εγώ
για να μάθω από τον ποιητή ότι
τίποτα το ανθρώπινο δεν μου είναι ξένο

και αν φύγω δεν θα μπορέσω
ποτέ να ξεφύγω
από την ετερογονία μου
που μου έχει ήδη ακυρώσει
για πάντα το μηδέν


το μηδέν και το άπειρο
είναι ήδη πίσω μου

και το αλλού θα είναι μεταμφιεσμένο εδώ
μεγεθυμένο από τη φυγή

λεω να μείνω
και στεγνός από ύπαρξη
να στοιχειώνω τις ανάπηρες βεβαιότητες
σε ένα σιωπηλό παιχνίδι μαζί
με ακέραιους και δεκαδικούς ανθρώπους



Θαλερός, "περήφανα ελατήρια"

Δεν υπάρχουν σχόλια: