Όχι

Όχι

δεν στέρεψες και δεν ορφάνεψες

Ναι

έχεις πιάσει τη ζωή από τα κέρατα

και μερικές φορές δεν έχεις πού να την αφήσεις

περπατώ στις ερωτήσεις σου

για την αγάπη και τα σκοτάδια

και τα "πώς γίνεται;"

και νιώθω την αγωνία

να λούζει το κεφάλι τους

δεν σε ξέρω για να πω ότι

θέλεις να είναι αλλιώς, θέλεις

την αγάπη ένα κατώφλι που μια φορά

όποιος το περνά ποτέ δεν σε ποδοπατά

θέλεις και το σκοτάδι σου όμορφο

και καλοφόρετο να τυλιχτούν

μα η αγάπη ζει με τους τρόπους

κι αυτών που δεν την έχουν μάθει

και το σκοτάδι σου μπορεί

λίμνη μαύρη να λιώνει τα κουράγια

χαίρομαι που μ' ακούς να πασαλείβω

το σώμα μου με ματωμένους στίχους

τις νύχτες που πετάω μακριά

τα ιδρωμένα σεντόνια και ανακάθομαι

αμήχανος απέναντι στο ήσυχο σκοτάδι

να ξέρεις ότι οι ίσκιοι μου τις νύχτες

δεν απαγγέλουν αλλά κοιμούνται

στη ντουλάπα περιμένοντας

τον δικό τους ήλιο να τους αναστήσει

κρίμα που δεν μου έγραψες τότε

που θα εξόριζες  τους πεταμένους

έρωτες και τους χαμένους συντρόφους

στις ληγμένες διαδρομές των εισιτηρίων

ίσως θα πρέπει να τους αφήσεις

στα σημειώματα, στα γράμματα, στα νεύματα

κάπου στο αγαπημένο σου συρτάρι

μακριά από τα εκκαθαριστικά της εφορίας

Α! Δεν καπνίζω... μη γίνεις στάχτη

και μην ξεχάσεις το ραντεβού μας στο σούρουπο

Θαλερός