της ανάγνωσης...

Αυτό το μούτρο

Περιγράφει ό,τι καλύτερο έχω δει

Τη στιγμή που ξυπνάω.

Με καθιστά ζωντανό. Κι ατόφιο.

Πες τε μου λοιπόν κουτορνίθια

Τον τρόπο να το απαρνηθώ.

Πείτε μου πώς γίνεται.

Αυτό το μούτρο κουβαλάει

Τα υπόγεια νερά της ανύπαρκτης

Χώρας μου .

Έχει ζήσει την καταστολή,

Την απόλυτη καταστολή, μ’ ακούτε;

Μικρός, κυρτός, αυτό που είμαι

Τέλος πάντων

Προσκύνησα το μούτρο που περιγράφω.

Πάντα

Ως

Εργάτης.

Και βόγκηξα

Και έμαθα πολλά.