όλα μικρά μοιάζουν

καλά μωρέ δεν είδατε εκείνον τον φαγάνο
πούρθε γοργά σαν αητός και πήρε το μεδούλι;
κανείς σας δεν επρόσεξε εψές τ' αεροπλάνο
που πήγαινε κι ερχότανε βαστώντας καραούλι;

φωνάζαν τα λαρύγγια μας κόκκινα σαν το αίμα
μηδέ κανείς να ταυτιστεί μηδέ να μπυροκλάνει
κι αν είναι αλήθεια πως μαζί ζούσαμε ένα ψέμα
σαν ροζουλιά αντιβίωση αυτό μ' έχει πικράνει

ποτές του δεν ετόλμαε να πει τα σύκα σύκα
και τώρα που μεγάλωσε ακόμη παραπάνου
έβγαλε μια στριγγή φωνή μπρος στην κυρά μαρίκα
κι έφυγε το απόβραδο με ύφος παρτιζάνου

κοιτώντας τον κι εγώ θαρρείς εμάθαινα τον κόζμο
και το καλό και το κακό και πλιό το πονεμένο
όταν καλά τα χώνεψα μ' αλκοόλ, λάιμ και δυόσμο
σαν να μου πήραν την μιλιά, ξέρω δεν επιμένω.