Μπορω να δω...

Μπορω να δω τα φωτα του χωριου
στιγμιαια καθε φορα
μεσα απο τις σταγονες της βροχης λιγο πριν βυθιστουν στο χωμα
Μπορω να ακουσω καθαρα
τους υπηρετες του ανυπαρκτου θεου
σε καποιο ακαθιστο υμνο
και τις ανασες των πολυχρωμων κουρασμενων συμβολων της ειρηνης
που κουρνιασαν στον περιστερωνα
διαλεγοντας το απο καποιο κοντραρισμα στην καταιγιδα
Μπορω να μυρισω το αρωμα του κορμιου σου
που διασχιζει καθετα τον δυνατο ανεμο
τελειως ανεξηγητα αυλο
θολωνοντας εξαισια τον κουρασμενο μου νου
Μπορω να νιωσω τουτη τη νυχτα
γιατι στο σκοταδι το συρματοπλεγμα δεν φαινεται
και ξερω οτι παντα
οι σταγονες της βροχης
το νερο της σταγονας
το νερο
χαλαρωνει τις δυναμεις συνοχης των μοριων οποιουδηποτε μεταλλου
και το συρματοπλεγμα ειναι απο μεταλλο
οπως τα καγκελα
τα οπλα
οι χειροπεδες
οι κλειδαριες
Σκεφτομαι πως συντομα θα πρεπει ολα αυτα να δοθουν στη σκοτεινη βροχη
για να σκουριασουν, να χαθουν..

Θαλερός Κ, 1984