Παραπαντόμ στο ίσιωμα
πάτησα και γλυτώνω
απ την κατάρα που 'ταξες
μια μέρα στο Τει
Φλέγομαι καλοκαίριασα
μπλούμα και δεν πατώνω
στης καλαμιάς του κάμπου μας
την ύστατη πνοή
Καλέ οι ρίμες μοιάζουνε
να κάνουνε τραγούδι
σουρδείπωνε θα πω κι εγώ
σπείρα μου θαυμαστή
Απ όλα σου τα θαύματα
απ ένα δεν γλυτώνω
κι αν μεγαλώνω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου