Ένας ακόμα "Δύσκολος Θάνατος"

Είπε:

"Όλες οι σταθερές μου- έχουν χαθεί

Η ρευστότητα μου δίνει μεγαλύτερη σιγουριά..

Η ορμή της ζωής τα διαλύει όλα..

Ψάχνω και χάνομαι..Στην οικονομική ανασφάλεια, στην υπαρξιακή κατηφόρα..Στις υποσχέσεις και ματαιώσεις του παρελθόντος..

Σε μια ψυχανάλυση που μου λέει ότι έμαθα να σιωπώ για να αντέχω..και να μην είμαι μόνη..

Με όλες μου τις σχέσεις να γκρεμίζονται και να χτίζονται κάθε στιγμή..Μέσα μου..

Με ουλές από παλιούς φίλους..Επενδύουμε στις σχέσεις όσο και όπως νομίζουμε..

Κι εγώ το πιστεύω ότι δεν θα σε αγαπήσει κανείς άλλος όπως εγώ..Κι εμένα κανείς άλλος όπως εσύ..Μοναδικά συναντηθήκαμε και αγαπηθήκαμε..

Όλα αντανακλώνται σε σπασμένο καθρέφτη..Θραύσματα καθημερινότητας και βιαστικές πληροοφρίες..Καλύπτουν το κενό που αδειάζει η αγάπη..Η νοσταλγία..

Η σύγκρουση σημαίνει εξέλιξη και διεκδίκηση..

Με εξαντλούν οι δικοί μου δαίμονες πλέον..

Οι εγωισμοί ανυψώθηκαν..

Μόνο όταν ταιριάζουν οι εγωισμοί προχωράνε οι «σχέσεις»..

Τις πορείες μας στη ζωή τις καθορίζουν οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους..Τους συντρόφους μας..αυτούς που μας εμπνέουν..και μας ελκύουν να βουτήξουμε στον δικό τους κόσμο..

Αλλά εγώ σε βρίσκω κάθε μέρα..Που καπνίζω..Που πνίγομαι..Που φιλάω.. Που κλαίω οδηγώντας και θέλω να τελειώσουν όλα..Τα αμετάκλητα..Κάθε φορά που γελάω..γιατί ο φόβος μου μεγαλώνει..

Σ’ αγαπώ όπως και όσο αντέχει η αδύναμη καρδιά μου..

Δηλαδή απεριόριστα..Κι ας μην φτάνει η αγάπη μου στο δέρμα σου να σε ανακουφίσει από τα ρίγη..

Είναι εκεί..Σαν άγγελος που δεν φαίνεται..και που μια στο τόσο χτυπάει τις φτερούγες του και λέμε..Ψύχρα έβαλε απόψε..

Και την αγάπη σου την νιώθω σιωπηλή μέσα από τις κραυγές σου..Και με συντροφεύει παντού και πάντα..Σαν όνειρο παιδικό, ένα μεσημέρι, σε μια ξαπλώστρα κάπου σε μια παραλία..Και δίπλα μου το μισοφαγωμένο καρπούζι..Να μου θυμίζει ότι τα καλοκαίρια τελειώνουν απότομα..

Κι επιστρέφουν.."

Από Μ.