Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

Εν ευθέτω χρόνω

Εδώ ο κόσμος φλέγεται, για αλλεπάλληλες εξεγέρσεις
Και εκεί να έχουν κάψες, για νέα κρατικά οιδιπόδεια

Εδώ ο κόσμος γεύεται, ωσμώσεις και διευρύνεται
Και εκεί να έχουν προσδοκίες, σε διαγγέλματα και αξιοκρατίες

Εδώ ο κόσμος πνίγεται, σε δηλητήρια θανατικά και πλαίσια
Και εκεί να αιτούνται, απαστράπτουσα εποχή και στείρωση

Όμως εδώ ο κόσμος, στέκεται και αντιστέκεται
και κυνηγιέται και βασανίζεται και δολοφονείται
Και εκεί, κάποιοι
σταβλισμένοι οικόσιτοι να μηρυκάζουν
να χαρωπούνε θλιβερά, σε αδηφάγες καραμέλες

Τώρα, που γράφεται ιστορία
πάνω στα σώματα μας.


4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

voila!

Ανώνυμος είπε...

"..τώρα που γράφεται ιστορία
πάνω στα σώματα μας" ενδιαφέρον.. αλλα τι εννοεις;

Νίκος Κ. είπε...

με εκπλήσεις ευχάριστα φίλε μου

Νίκος Κ.

Ανώνυμος είπε...

Από τον πρώτο στίχο
καταλαβαίνω πως είσαι εσύ...
χαμογελάω,
σημαίνει πως υπάρχεις.
Μαύρο το χρώμα σου
νυχτολούλουδο μυρίζεις
κλείνω τα μάτια
να σ΄αγγίξω δεν μπορώ.
Ακούω τη σιωπή σου
χαμογελάω,
από τον πρώτο στίχο
υπάρχεις εσύ...