Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

V.

Γιά σένα έχω μιλήσει σέ καιρούς παλιούς
Μέ σοφές παραμάνες καί μ’αντάρτες απόμαχους
Από τί νά’ναι πού έχεις τή θλίψη του αγριμιού
Τήν ανταύγεια στό μέτωπο του νερού του τρεμάμενου
Καί γιατί,λέει,νά μέλει κοντά σου νά’ρθω
Πού δέν θέλω αγάπη αλλά θέλω τόν άνεμο
Αλλά θέλω της ξέσκεπης όρθιας θάλασσας τόν καλπασμό


Ελύτης-Μονόγραμμα

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ’αλλού φερμένο
Δέν τ’αντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς,μ’ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ γιά σένα καί γιά μένα.

Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν,μ’ακούς
ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΞΗΜΕΡΩΘΕΙ ΤΑ ΤΕΡΑΤΑ, μ’ακούς
Τό χαμένο μου τό αίμα καί τό μυτερό,μ’ακούς
Μαχαίρι
Σάν κριάρι πού τρέχει μές στούς ουρανούς
Καί τών άστρων τούς κλώνους τσακίζει,μ’ακούς
Είμ’εγώ,μ’ακούς
Σ’αγαπώ,μ’ακούς

ομορφο ποιημα..οπως και τα περισσοτερα εδω :)
R

l.k. είπε...

Β.Γ. Θέλω να σε γνωρίσω

Ανώνυμος είπε...

ειναι το αποσπασμα που απ ολο το μινογραμμα, οσες φορες κι αν το διαβαζω
... με ανατριχιαζει!!