Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010

Δ5

Εσύ που κάθεσαι σιωπηλός και μόνος
Ένιωσες το σύμπαν σου να καταστρέφεται
Μέσα σου βαθιά κάτι σκίρτησε
Όταν ένιωσες την απόσταση να μεγαλώνει
Ζείς με τον σκοπό και την αξία
Μα...σκεπάστηκες με σκουπίδια
Ερωτεύτηκες κι έχασες
Έχασες και βρήκες
Μα...ένιωσες ελευθερία
ακόμα και σ'αυτόν τον τεμαχισμένο διάδρομο
2,4,1000 μάτια σε κοίταξαν κι η σιωπή έγινε κραυγή
10,100,χιλιάδες γροθιές σ'αγκάλιασαν
και η μοναξιά έγινε βουή

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=BlbnF0ofWso

Ανώνυμος είπε...

φιλε οι αραδες που ζωγραφισες
με αδειασανε τελειως
εγω, κιανενα δεν εγνωρισα,
σου λεω παγκοσμιως,
που να ηπιε 'κεινο το υπεροχο ποτο του ερωτα και να τα βαλε μετα στη ζυγαρια
εχασε για κερδισε κτλ
ο οικτος βεβαια βγαζει αμυνες εγωισμου