Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2008

χωρίς τίτλο

Αυτά τα ξέστρωτα κρεβάτια...
όλο σε φωνάζουν
κι άντε να κλείσεις τ' αυτιά σου.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ξέστρωτα απο ακαταστασία ή απο αναστατώσεις;
Γιατί τα αυτιά θα έπρεπε να είναι κλειστά;
Σε φωνάζουν ή σε καλούν;

Ανώνυμος είπε...

Αυτά τα στρωμένα κρεβάτια
που δεν σε φωνάζουν ποτέ

Μάταια αδημονούσα ακοή

Unknown είπε...

θα γράψω ένα ποιήματακι λίγο αστικό αλλά νομίζω ότι κολλάει εδώ...

Βρώμικες Εικονες

Μου χάρισε η εποχή
Βρώμικες εικόνες και έτοιμες καταδίκες
Πολιτισμούς και αιδοία
Μουσεία σε αφθονία
Μαυσωλεία κειμήλια στο βωμό του
κέρδους και του Μαμωνά
σε τι να αντισταθώ και τι να πω
να τραγουδήσω σαν ρεμπέτης
ή σαν φυγάς επαίτης
να γελάσω ή να κλάψω
να πάω να πιω για να τις ξεχάσω
να κρυφτώ στην σπηλιά για να μην τρελαθώ
Να φοβηθώ και να υποκύψω
ή να την κάνω για τον ουρανό

Βρώμικες εικόνες εκ του διαβόλου φτιαγμένες

μου χτυπάν την πόρτα
εγώ τους ανοίγω με την χαρά στο μάτι
και τότε πέφτω στην παγίδα σου σκοτάδι

Ω εποχή οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν

Να βρουν το φως μέσα από το σκοτάδι σου… ζητούν

Ανώνυμος είπε...

Λίγο συγχυσμένο το πόνηγμα...
Και επιπλέον λίγο καπελωτικό της αρχικής ανάρτησης.

ΥΓ. Δεν είναι αστικό το πόνημα. Είναι όμως (ηθικοπλ)αστικόν.

Ανώνυμος είπε...

...μάλλον θα ΄ναι ο ερχομός μελλοντικών πολέμων....