καλοκαιρινά...

"Σαν αρχέγονη μήτρα
η θάλασσα
μας καλεί εντός της."


του Ν.Κ.

Αναρχία και Ζωή

Φώτα εκτυφλωτικά έκλεισαν τα μάτια μου
Μετρηθήκαμε ξανά, εμείς οι εμφύλιοι εραστές
Κοιταχτήκαμε παίζοντας με κάτι χαλασμένες κιθάρες
Δεν είμαστε μόνοι.Βαδίζουμε στην ουτοπία
Λίγες φορές έχουμε φύγει από την πίσω πόρτα
Και ακόμα και στο κελί δεν ήμασταν μονάχοι
Του χρόνου δεν ξέρω πόσες χορδές θα λείπουν
Ξέρω μόνο ότι περπατήσαμε χερι-χέρι στα σκοτεινά προάστια
Το σινιάλο ήταν η φωτιά και η πόλη κάηκε
Κάποια χαμόγελα έσβησαν στον ήχο μιας πιστολιάς
Αλλά ίσως χωράνε φρικιά στην χώρα των θαυμάτων

Σύντροφοι ευχαριστώ για όλα!!!Ήταν τέλεια!!!Και εις άλλα με υγεία!

από την βόρεια αμερική

Από τη Βόρεια Κορέα.

βραδυνό

πάντα επέλεγε την αντίστροφη διαδικασία
βάθαινε σταδιακά στον έρωτα
ώσπου βρισκόταν ολομόναχος
να εμπλουτίζει του ωκεανού του το έρεβος

ήξερε οτι έτσι θα γίνει

κι όμως επέλεγε πάντα την αντίστροφη διαδικασία

ίσως για να πάει κάθε φορά
λίγο πιο πέρα απο εκείνον...

10 χρόνια και 3 ημέρες στα χνάρια του Θερσίτη

10 χρόνια ΘΕΡΣΙΤΗΣ

Ραδιουργούμε ενάντια στον πολιτισμό του χρήματος, του εμπορεύματος, των θεαματικών διαδικασιών, της μοναξιάς, της αστυνομίας, του ρατσισμού και
του σεξισμού, της κάθε είδους πρέζας και νάρκωσης. Και συνεχίζουμε...
Στα χνάρια της άρνησης, της αμφισβήτησης, της ανυποταγής, της εξέγερσης!

3 ημέρες στο πάρκο Αντώνης Τρίτσης

Παρασκευή 25 Ιούνη

20:00 συζήτηση: “αυτοοργάνωση και κρίση: λαϊκές συνελεύσεις, υποδομές αλληλοβοήθειας, άμεσες δράσεις”

προβολή: “μέρες λεηλασίας”


Σάββατο 26 Ιούνη

20:30 θεματικός κύκλος για το ζήτημα του φύλου και της πατριαρχίας

προβολές: “γυναικείο σώμα και διαφήμιση”
“thank god I am a lesbian”

περφορματίβιτυ (ιν σίμπλ γουόρντς):
“από τη Judith Butler στον Μπομπ Σφουγγαράκη”

συναυλία: “αδερφές κατσάμπα”
“incognita sperans”
“συντεχνίαπλην στο μίξερ”


Κυριακή 27 Ιούνη

16:00 συλλογική κουζίνα
17:30 παιχνίδι περιπλάνησης στο πάρκο
19:00 ταχυδακτυλουργικά για παιδιά
19:30 συζήτηση: κρίση και καταστολή: από τον εσωτερικό εχθρό στις “επικίνδυνες τάξεις”
προβολή: “σιωπηρός θάνατος”


καθημερινά: χαριστικό - ανταλλακτικό παζάρι, μεταμεσονύχτιες προβολές, έντυπο υλικό


είσοδος: α) δεύτερη είσοδος λεωφόρου Χασιάς
β) είσοδος λεωφόρου Δημοκρατίας
λεωφορεία: α) Α12, Β12 (στάση: 6η Χασιάς)
β) Α10, Β10 (στάση εργατικών πολυκατοικιών)

επίκαιροι αμίλητοι

Την ώρα που αεροκοπανάνε οι άρχοντες περί δημοκρατικής τάξης,

ανάμεσά μας οι αμίλητοι ζούνε.

Κι όσο σαν δούλοι εμείς μένουμε σιωπηλοί,

οι ηγεμόνες δυναμώνουν,

ξεσκίζουν, βιάζουν, ληστεύουν,

των ανυπόταχτων τα μούτρα τσαλακώνουν.

Ετούτων των αμίλητων το πετσί,

περίεργα θα ’λεγες είναι φτιαγμένο.

Τους φτύνουνε καταπρόσωπο

κι αυτοί σκουπίζουνε σιωπηλά το πρόσωπο το φτυμένο.

Να αγριέψουνε δεν το λέει η ψυχούλα τους,

και που το παράπονό τους να πούνε;

Απ’ του μισθού τα ψίχουλα,

πώς να αποχωριστούνε;

Μισή ώρα, κι αν, βαστάει το κόχλασμά τους,

μετά αρχινάνε το τρεμούλιασμά τους.

Ει! Ξυπνήστε κοιμισμένοι!

Από την κορυφή ως τα νύχια ξεσκεπάστε τους,

άλλο δε μας μένει.

μαγιακόφσκι β.

δούλοι μέχρι το μεδούλι

ΑΝΑΡΤΗΣΗ

ΒΟΡΙΝΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ

Συναντιόμαστε σαν τα παγόβουνα,
όχι επειδή έχουμε πια παγώσει,
αλλά γιατί από τα όσα δείχνουμε
κρύβουμε ακόμα περισσότερα
κάτω από την επιφάνεια του νερού.

Τ. Πατρίκιος

Εγινε ξαφνικά
όπως ξαφνικά έρχεται και η άνοιξη

Μιλούσα για αγάπη
κι η αγάπη ήσουν εσύ
μιλούσα για το φιλί και το φιλί ήσουν εσύ
με το όνομά σου,
την διεύθυνση του σπιτιού σου
το δειλινό χαμόγελο
που μόνο εγώ μπορούσα να το βλέπω
πως να υπάρξει τώρα
εκείνο το χαμόγελο
όταν κανείς δεν το καταλαβαίνει;
(Μα κι αν το καταλάβει θα πάψει πια να είναι το ιδιο).
Πως να υπάρξει εκείνη η μουσική
που μου ζητούσες να σφυράω;
Πόσες φορές την εμπιστεύτηκα
στον νυχτερινό άνεμο
στα κουρασμένα ηλεκτρικά
Την άκουσες ποτε;
Ήταν για'σένα.
Δεν το παραδεχόμουν.
Μα ήταν.
Δεν έβλεπα
τις μικρές σταλαγματιές,το φως,
που πέφταν στο φεγγίτη μου
διαπερνώντας τις φυλλωσιές των σύνεφων.
Λιώσανε απότομα τα κρύσταλλα.
Μια φωτεινή πλημμύρα
σκόρπισε την επιμονή της σκόνης
τα μισοτελειωμένα βήματα.

Δεν ξέρω πως έγινε
(ίσως και να ξέρω...)
όμως το φως ποτέ δεν είχε στερέψει.
Να μου χαμογέλασες ποτέ
από μακριά;
Δεν γίνεται.Κάποια στιγμή θα χαμογέλασες.
Ακόμα και όταν έδιωχνες
κάθε τι δικό μου.
Ακόμα κι όταν νόμισες πως το'διωξες.

Τ.Πατρίκιος

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!!

8 υπέροχα ολοκαίνουρια τραγούδια βρίσκονται πλέον στη διάθεσή μας. Στη σελίδα wxra.squat.gr είναι διαθέσιμα για downloading σε μορφή mp3.

Καλή μας ακρόαση

Zήτω η επαναστατική ποίηση

H σκηνή μας διαδραματίζεται στο αστάρι(η αλλιώς ναό).Σε μια γωνία ήταν μια παρέα,αυτών που θα λέγαμε lifestyle καλλιτεχνών!Ξέρετε τώρα!Κοκάλινο γυαλί,πολύχρωμο,φουλάρι,πίπα e.t.c!Την ώρα που κάποιοι μου έσπαγαν το αμάξι και μου έκλεβαν την κιθάρα η αγαπητή μας παρέα απαίτησε την ησυχία του μαγαζιού και ΙΔΟΥ!!!

ΜΙΑ ΠΑΡΑΠΟΝΙΑΡΙΚΗ ΚΑΛΗΜΕΡΑ

9:15. Μια καλημέρα έρχεται από ένα γραφείο στο δικό μου. Μια καλημέρα έφτασε έτσι ακριβώς όπως ακολουθεί. Τηλεφωνικά. Με λόγια δανεικά αλλά όχι ξένα. Με λόγια όχι ξεκάθαρα αισιόδοξα ή απαισιόδοξα. Αλλά δεν έχει σημασία.
Καλημέρα λοιπόν.


Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού γι' αλλού ξεκίνησα.

Στ' αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ' ομολογώ.
Σαν να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν το κυνηγά,
πάντα πάντα θα 'ναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει.


Παράπονο, Ο. Ελύτης

Το μεγαλο Ο

Εσυ ήσουν που φοβόσουν τις αστραπές

Όταν τσαλαπατούσα στα λασπόνερα
Όταν ανέβηκα στην καταιγίδα
Όταν ξέχασα τον καπνό μου
Όταν γύρισα να τον πάρω και ήταν άδειος

+τεχνία- : 3 ημέρες ενάντια στο εμπόρευμα και το θέαμα, Βόλος, 26- 28 Φλεβάρη

Μια κάποια μελαγχολική επιστροφή.

Στον ουρανό ακροβατεί μεγάλη σκοτεινιά,
Κι έτσι καθώς με πήρε το πάραθυρο αγκαλιά,
με το ένα χέρι
στο δωμάτιο μέσα σέρνω
του δρόμου την απίστευτη ερημιά,
με το άλλο παίρνω
μια χούφτα συννεφιά
και στην ψυχή μου σπέρνω.


Μελαγχολία- Κική Δημουλά

Σήμερα είδα

Σήμερα είδα τα στενά που έτρεξα
Σήμερα περπάτησα σε δρόμους που κρύφτηκα
Σε γωνιές που κάποτε αγόραζα παύσεις
Κοντοστάθηκα σε χαραγμένες πεταλούδες και πάρκα
Έμεινα στεγνός κάτω από λατομεία
Σήμερα είδα κι ένα σύνθημα που γράψαμε μ'εναν σύντροφο με μαρκαδόρο το ίδιο βράδυ στην ίδια κολόνα με διαφορετικά βλέμματα.
Κάθε σημείο και μια ιστορία κάθε βήμα και μια ανάμνηση
Εδώ που στέκομαι ένας αντάρτης έκανε σαμποτάζ.
Ένα βήμα δεξιά...
Μια σμυρνιά επιτέλους όρισε την ζωή της.
Ένα βήμα πίσω...
Ο μπαρμπα-Βαγγέλης περιμένει μεροκάματο με το φτυάρι αγκαλιά
Ένα βήμα αριστερά...
γουρούνια περιμένουν με τα όπλα παρατεταγμένα να ανοίξει μια πόρτα
Ένα βήμα μπροστά...
Βρες με...να κάνω ρεσάλτο στην καθημερινότητα

(πω-πω τι βλέπεις όταν σου έχει χαλάσει το μηχανάκι)

Απορώ

Όταν ο άνεμος χάιδεψε τα χείλη μου
θα ήθελα να ήξερα πως αισθάνεσαι
όταν οι σκιές βγήκαν από το πουθενά πηχτές
θα ήθελα να ήξερα πως αισθάνεσαι
τώρα που τρέχεις μακριά μόνη σου
και ο παράδεισός σου ράγισε
θα ήθελα να ήξερα πως αισθάνεσαι
έτρεξα μα δεν σε έφτασα
το φεγγάρι δεν με φώτισε
και τρόμαξες από την ορθότητά σου
θα ήθελα να ήξερα πως αισθάνεσαι