καταραμένε Αύγουστε
με τον
επίμονο ήλιο να λιώνει τους ασβεστωμένους πόθους
και ασυνάρτητους
αγέρηδες να τρελαίνουν την ηθική του ανεμοδείκτη
πυρωμένε
ιδρώτα
αναβλύζεις
ακατάσχετα από τους ηφαιστειακούς πόρους
και αλείφεις
το οργωμένο δέρμα με τα αποκαΐδια της εσωτερικής κόλασης
απάλλαξέ με
από τα εντεταλμένα
σου λάθη
κι άσε με
στην άκρη
ενός
αδιάφορου καλοκαιριού
χωρίς
αποσκευές
να περιμένω
το τραίνο του εξημερωμένου φθινοπώρου
