"Ho ho ho"

Aιχμηρές διαδρομές
καθημερινής φύσεως
χωρίς αυταξία

Δίπλες κινήσεων
πηγαίνοντας στις δουλειές σου
νεύρα αν
_επειδή μπερδεύτηκες_
βρεθείς σε σημείο που δεν αναγνωρίζεις

Αντανακλαστικά βλέμματα κατανόησης
σε οικεία πρόσωπα
που τυγχάνει απλώς να ενσαρκώνουν
συμπαθητικούς πρωταγωνιστές διαφημίσεων

Προαποφασισμένες στάσεις και προορισμοί
Αδυναμία παρέμβασης

Πράσινοι σβώλοι γυαλίζουν στην κατηφόρα
κυλώντας στην εμβέλεια ακτινών που πρωτοβγήκαν
_για σήμερα_

Στα καθαρά αχνισμένα τζάμια
αχνοφαίνονται
οι φωτιστικές επιταγές της περιόδου

Μυρωδιές σπιτικών φαγητών
μητέρες και σύζυγοι
που επενδύουν πέραν του δέοντος
στα σπιτικά μελομακάρονα

Δροσερός πρωινός αέρας μεταφέρει
καφεκόκκινα πρώην φωτοσυνθετικά
τμήματα αγγειόσπερμων ψηλά
με το που αποφασίσουν να αποχωριστούν τα κλαδιά τους

Είναι τα μόνα που, εκ των πραγμάτων,
δεν κάνουν κάτι σήμερα

“Δεν γίνεται άλλο ρε Μ.”, του είπε η Χ. σε ένα από τα πηγαδάκια της συγκέντρωσης,

“τα βράδια κλοτσάω στον ύπνο μου”.

Εκείνος της είπε ότι δεν πειράζει,

καλό είναι να ρίχνει και καμιά «παντόφλα» στον καλό της έστω κι έτσι,

δεν πρέπει να παίρνουν και πολύ αέρα τα αγοράκια.

Το ήξερε πως το χιούμορ του ήταν κάτω του μετρίου,

εκτός από κάποιες εκκωφαντικές εκλάμψεις.

Ωστόσω είχαν μεταξύ τους τον κώδικα.

Ίσως ήθελε να λειάνει την ανησυχία της φίλης του…

Ίσως, ενώ κατανοούσε –ή καλύτερα γνώριζε βαθιά-δεν έβρισκε την απάντηση εκείνη

που θα ορθολογικοποιούσε το ερώτημα, δίνοντάς της το συντροφικό άγγιγμα που εκείνος ήθελε… 

Όταν γύρισε στο σπίτι του

και πριν καθίσει μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή,

έριξε μια κλεφτή ματιά –παρόλο που ζούσε μόνος- 

στον τοίχο που εφάπτονταν του κρεβατιού του.

Είδε έναν μικρό γκρίζο κύκλο. 

Ο σοβάς είχε αρχίσει να φθείρεται…

Ένας ακόμα "Δύσκολος Θάνατος"

Είπε:

"Όλες οι σταθερές μου- έχουν χαθεί

Η ρευστότητα μου δίνει μεγαλύτερη σιγουριά..

Η ορμή της ζωής τα διαλύει όλα..

Ψάχνω και χάνομαι..Στην οικονομική ανασφάλεια, στην υπαρξιακή κατηφόρα..Στις υποσχέσεις και ματαιώσεις του παρελθόντος..

Σε μια ψυχανάλυση που μου λέει ότι έμαθα να σιωπώ για να αντέχω..και να μην είμαι μόνη..

Με όλες μου τις σχέσεις να γκρεμίζονται και να χτίζονται κάθε στιγμή..Μέσα μου..

Με ουλές από παλιούς φίλους..Επενδύουμε στις σχέσεις όσο και όπως νομίζουμε..

Κι εγώ το πιστεύω ότι δεν θα σε αγαπήσει κανείς άλλος όπως εγώ..Κι εμένα κανείς άλλος όπως εσύ..Μοναδικά συναντηθήκαμε και αγαπηθήκαμε..

Όλα αντανακλώνται σε σπασμένο καθρέφτη..Θραύσματα καθημερινότητας και βιαστικές πληροοφρίες..Καλύπτουν το κενό που αδειάζει η αγάπη..Η νοσταλγία..

Η σύγκρουση σημαίνει εξέλιξη και διεκδίκηση..

Με εξαντλούν οι δικοί μου δαίμονες πλέον..

Οι εγωισμοί ανυψώθηκαν..

Μόνο όταν ταιριάζουν οι εγωισμοί προχωράνε οι «σχέσεις»..

Τις πορείες μας στη ζωή τις καθορίζουν οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους..Τους συντρόφους μας..αυτούς που μας εμπνέουν..και μας ελκύουν να βουτήξουμε στον δικό τους κόσμο..

Αλλά εγώ σε βρίσκω κάθε μέρα..Που καπνίζω..Που πνίγομαι..Που φιλάω.. Που κλαίω οδηγώντας και θέλω να τελειώσουν όλα..Τα αμετάκλητα..Κάθε φορά που γελάω..γιατί ο φόβος μου μεγαλώνει..

Σ’ αγαπώ όπως και όσο αντέχει η αδύναμη καρδιά μου..

Δηλαδή απεριόριστα..Κι ας μην φτάνει η αγάπη μου στο δέρμα σου να σε ανακουφίσει από τα ρίγη..

Είναι εκεί..Σαν άγγελος που δεν φαίνεται..και που μια στο τόσο χτυπάει τις φτερούγες του και λέμε..Ψύχρα έβαλε απόψε..

Και την αγάπη σου την νιώθω σιωπηλή μέσα από τις κραυγές σου..Και με συντροφεύει παντού και πάντα..Σαν όνειρο παιδικό, ένα μεσημέρι, σε μια ξαπλώστρα κάπου σε μια παραλία..Και δίπλα μου το μισοφαγωμένο καρπούζι..Να μου θυμίζει ότι τα καλοκαίρια τελειώνουν απότομα..

Κι επιστρέφουν.."

Από Μ.

που και που

Ως γνωστόν τα όνειρα δεν έχουν trailer για να επιλέγεις την προβολή

Και

Βλέπω αυτό τον άνθρωπο στα όνειρά μου

Που και που

Ξέρω ότι μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν

Αλλά

Ότι ζώντας μαζί του η ζωή μου θα είναι όμορφη

Που και που

Προς το παρόν συναντιέμαι στα όνειρά μου μαζί του

Και

Εκνευρίζομαι γι’ αυτή του την αυθαίρετη παρουσία στη ζωή μου

Που και που

Ξέρω ότι ίσως… έτσι θα πηγαίνει μια ζωή

Και

Πότε θα κλαίω και πότε θα χαμογελάω γι' αυτό

Που και που