Το μαύρο κουτί

Πράξεις του κορμιού
της σχετικότητας τα σκαλιά
να εξανεμίζεις

Λέξεις του μυαλού
στους γκεμπελισμούς
να μην λυγίζεις

Πράξεις του κορμιού
ανδραποδισμών γαιτανάκι
να υπερβαίνεις

Λέξεις του μυαλού
το μίτο αφετηρίας
να μην ξεχνάς

Πράξεις του κορμιού
στο δαίδαλο υπάρχων
να γυρεύεις

Λέξεις του μυαλού
στης ελευθερίας γίγνεσθαι
να συνεργείς

δυο χαϊκού ή αντιθετικοί καθρέφτες

Ένα σώμα

άπειρο σύμπαν

που μπορεί να σκορπίζεται

Ένα σώμα

ασύνορη ολότητα

σύμπαν η αυτονομία του

Ανοιχτή επιστολή

Είπες να τα αφήσω όλα στη φροντίδα του χρόνου
Και το έκανα...
Δεν πρέπει να εκβιάζουμε τις σκέψεις
όταν αυτές θέλουν να οργανωθούν

Μα και η απομάκρυνση αποτελεί
μια άλλου τύπου συγκρότηση

Κάποτε πρέπει να μου πεις τα όσα…
Έστω ένα «άντε γαμήσου»…
Έστω…

Και το άπλωμα του χρόνου είναι πια πολυτέλεια…
Κάποτε πρέπει…
Κάπου…

Ανάμεσα στα πνιγμένα γέλια,
στο περιθώριο των συνελεύσεων,
ανάμεσα στα δακρυγόνα,
ή στις λιγοστές ώρες του ύπνου…

Γιατί και το να μαντεύεις, αποτελεί
μια άλλου τύπου συγκρότηση
τη χειρότερη…
γιατί προϋποθέτει την απουσία σου…

αίνιγμα

Αναριγώ
όταν κι εγώ
πάω να μιλήσω

σπάει η φωνή
παλιό χωνί
ας σταματήσω

ήρθε η στιγμή
που κι οι λυγμοί
πρέπει να σβήσουν

αίνιγμα ωρών
στροφή καιρών
στα χείλη αβύσσου

τ.πατρικιος

Αντεστραμμένος κόσμος…