Πάντα θα κοιτάω στην πόρτα ανάμεσα από τον κόσμο
ακόμα και τώρα που η μυρωδιά της αλμύρας εξαφανίστηκε.
Θα αποφυγω τα παγωμένα βλέμματα μήπως και σε δω να στρίβεις στην γωνία.
Κάθησα αιώνια δευτερόλεπτα στην στάση και δεν κατέβηκες.
Τόσο μακριά σου όσο οι ανάσες μας οταν κοιμόμαστε αγκαλιά.
1 σχόλιο:
Μάλιστα...Κάθησα αιώνια δευτερόλεπτα στην στάση και δεν κατέβηκες.
Τόσο μακριά σου όσο οι ανάσες μας οταν κοιμόμαστε αγκαλιά.
Πόσο γνώριμες οι στιγμές,πόσο αλήθεια σε έναν στίχο?Νά σαι καλά.
http://ston-dromo.espivblogs.net/
Δημοσίευση σχολίου