Τετάρτη 30 Απριλίου 2008

Εδώ

Όταν οι χωροχρόνοι κάθε άλλο παρά διευκολύνουν, όταν τα πόδια δεν ξέρουν κατά που να κάνουν, όταν θες να αγγίξεις κάτι που δεν φτάνεις, όταν θες να μιλήσεις και δεν έχεις λέξεις, όταν θες να ακούσεις και καμιά λέξη δεν σε φτάνει, όταν αρχίζεις να ξεχνάς τις μορφές που αγαπάς, όταν το τηλέφωνο χτυπάει πάντα σε λάθος στιγμή, όταν το κοντά γίνεται τόσο μα τόσο μακριά. Πιάνομαι, παρηγορούμαι, ελπίζω, περιμένω…

«Θαρθώ ένα βράδυ,
στρέφοντας το δρόμο που με παίρνει,
θαρθώ να σ’ εύρω μοναχόν με το παλιό ονειρό σου.
Η εσπέρα τις λεπτές σκιές νωχελικά θα σέρνει,
περνώντας στο μοναχικό μπροστά παράθυρό σου.
Στη σιωπηλή σου κάμαρα θα με δεχτείς και
θάναι βιβλία τριγύρω σε σιωπή βαθιά εγκαταλειμένα.
Πλάι-πλάι θα καθήσουμε.
Θα πούμε για όσα πάνε
για όσα προτού τα χάσουμε μας είναι πεθαμένα,
για την πικρία της άχαρης ζωής, για την ανία,
για το που δεν προσμένουμε τίποτε ν’ αληθέψει,
για τη φθορά, και σιγαλά στη σκοτεινή ησυχία,
θα σβύσει κ’ η ομιλία μας κ’ η τελευταία μας σκέψη.
Μα η νύχτα στο παράθυρο θαρθεί να σταματήσει
μύρα κι’ ανταύγειες αστεριών κι’ αύρες
θ’ ανακατέψει με το μεγάλο κάλεσμα που θ’ αποπνέει η φύση,
με την καρδιά σου που η σιωπή δε θα την προστατέψει.»

Μαρία Πολυδούρη

Σάββατο 26 Απριλίου 2008

Τετάρτη 23 Απριλίου 2008

Τυχαίες Συναντήσεις

Με αφορμή μία κουβέντα με ένα φίλο, ξαναέπιασα ποιήματα του Μπόρχες, που μιλάνε για τον χρόνο και που παραδόξως με ακολουθούν από παλιά. Τελικά, έπεσα πάνω σε ένα ποίημα που πρώτη φορά τώρα προκάλεσε το ενδιαφέρον μου. Ενώ σκεφτόμουν κάτι άλλο, με παρέσυρε αλλού και το μοιράζομαι...

Ερωτικό Προαίσθημα

Ούτε κι αν νιώθω τόσο δικό μου αυτό το φωτεινό, σα γιορτή, μέτωπό σου
ούτε κι αν συνηθίσω το κορμί σου, ακόμα μυστηριακό και σιωπηλό, ακόμα
κοριτσίστικο,
ούτε την αδιάκοπη πορεία της ζωής σου, που μια γίνεται λόγια, μια σιωπές,
τίποτα πιο αινιγματικό δεν θα μπορέσεις να μου δώσεις
πέρ'απ'το να κοιτάζω τον ύπνο σου
τυλιγμένο μεσ'την αγρύπνια των χεριών μου.
Σαν από θαύμα ξαναγίνεσαι παρθένα, από την αθωωτική αγνότητα του ύπνου
αμέριμνη, λαμποκοπώντας σαν μια χαρούμενη στιγμή που τη διαλέγει η ίδια
η μνήμη,
να μου χαρίσεις τούτο τ' ακρογιάλι της ζωής σου, π' ούτε κι εσύ η ίδια
ακόμα δεν το ξέρεις.
Θα ξεχυθώ μες τη γαλήνη σου
να εξερευνήσω αυτήν εδώ την πιο απόμακρη ακτή του εαυτού σου
κι ίσως εδώ, πρώτη φορά,
έτσι όπως θα πρέπει να σε βλέπει ο θεός,
με γκρεμισμένο το μύθο του Χρόνου,
δίχως τον έρωτα, χωρίς εμένα.

Τρίτη 22 Απριλίου 2008

Διάλεξε...



'Οταν όσα άσχημα θέλεις εσύ να πεις για τον εχθρό σου τα λέει ο εχθρός σου καλύτερα από σένα για τον εαυτό του, τότε είναι γελοίο να διαπραγματεύεσαι την επιθετικότητά σου εναντίον του. Η προσπάθειά του να σε αφοπλίσει, να σε ματαιώσει για να σε ενσωματώσει μεταμορφωμένο ως μια νέα αβανγκάρντ εκδοχή του, απαντιέται με άρνηση. Με την δημιουργική εκείνη άρνηση που στοχεύει όχι στην άτρωτη φαινομενολογία του εχθρού αλλά στην τρωτή του ουσία. Όχι δηλαδή στο πεδίο που ορίζει ο εχθρός, στο πεδίο όπου τα Πάντα μετατρέπονται σε Τίποτε, αλλά εκεί που το Τίποτε θέλει να γίνει τα Πάντα: κι αυτό δεν μπορεί να συμβεί ποτέ αν λείπεις Εσύ. Δεν θα συμβεί ποτέ χωρίς Εσένα. Αυτή είναι η δύναμή σου που -μπορεί να αγνοείς Εσύ αλλά- τρέμει ο εχθρός σου.

Πέμπτη 17 Απριλίου 2008

Έλα μου ντε!

Ο Διονύσης Σολωμός, ως γνωστόν, μοίρασε τα χρόνια της ζωής του ανάμεσα στην Ιταλία, την Ζάκυνθο και την Κέρκυρα. Η κύρια γλώσσα του ήταν η ιταλική και στην δεύτερη γλώσσα του, την ελληνική, είχε ανέκαθεν πολλά εκφραστικά προβλήματα. Έγραψε πολλά ποιήματα στην ιταλική γλώσσα, που επαναλαμβάνω ήταν και η κύρια γλώσσα του, ποιήματα που από τους ιταλούς –και όχι μόνο- θεωρούνται μέτρια. Τα ποιήματα, ωστόσο, που έγραψε στην ανάπηρη ελληνική του γίνανε σε τέτοιο βαθμό αποδεκτά ώστε καθιερώθηκε ως «εθνικός ποιητής».

Τί λέτε; Να προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε το οξύμωρον;

Τρίτη 15 Απριλίου 2008





ΘΕΑΜΑ,ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΔΙΑΛΟΓΟ!!!
επιτέλους!!!

Δευτέρα 14 Απριλίου 2008

Τελικά...μάλλον!!!

Θέλω πάνω από τις λέξεις.
Θέλω πέρα από αυτές.
Θέλω παρέα με αυτές.
Όχι μόνο με αυτές.
Τελικά ποτέ δεν θα μπορέσω.
Μάτια καθαρά.
Ανήσυχος.
Μάλλον τελικά μια άνιση μάχη.
Παραδίνομαι.

Σάββατο 12 Απριλίου 2008

Πώς τελειώνει "μια εποχή στην κόλαση";

"Ας δεχτούμε με χαρά όλους τους χειμαρρους της άγρυπνης θέλησης. Της ευεξίας και της αληθινής ευαισθησίας. Και το πρωί, οπλισμένοι με φλογερή υπομονή, θα μπούμε σε πολιτείες μεγαλόπρεπες.
Για πιό λόγο να μιλώ για χέρι φιλικό;
Είν' όφελός μου πως πια μπορώ να γελώ με τους παληούς, ψεύτες έρωτές μου και να κάνω να ντρέπονται κείνα τ'απατηλά ζευγάρια, - αντίκρυσα την κόλαση κάθε γυναίκας πίσω εκεί - και θα' μαι ελεύθερος ν' αδράξω την αλήθεια μέσα σε μια ψυχή και σ' ένα σώμα".

Έτσι τελειώνει ο Ρεμπό την δική του εποχή στην κόλαση. Έχει τύχει να ξενυχτίσω κουβεντιάζοντας την τελευταία του φράση με αδηφάγες παρέες, στόματα που ξεφώνιζαν την σιγουριά τους, μάτια που ειρωνεύονταν την διαφωνία μου, αυτιά που ανειγόκλειναν κάνοντας ασκήσεις επιλεκτικής δεκτικότητας . Μοιράζομαι την αναβίωση των ξενυχτιών μου με αφορμή μια ανάρτηση της Α. Επαναλαμβάνω τις επίδικες εκδοχές για την τελευταία φράση:
- Επιβεβαίωση του μονογαμικού έρωτα. Δηλαδή, το ένα σώμα και η μια ψυχή δεν είναι τα δικά μου αλλά ενός άλλου.
- Το σώμα και η ψυχή είναι τα δικά μου. Σε μένα κι από μένα θα αδράξω την αλήθεια.

Εσείς τί λέτε; Ας μοιραστούμε το τέλος χωρίς τις αγκυλώσεις των αρχαίων μου ξενυχτιών...

Τρίτη 8 Απριλίου 2008

αρχαίο πνεύμα αθάνατο


Το μοτό των ολυμπιακών αγώνων, των αγώνων της μεγέθυνσης του πνεύματος του πρωταθλητισμού, έχει συμπυκνωθεί στο τρίπτυχο : γρηγορότερα, ψηλότερα, δυνατότερα (swifter, higher, stronger).
Στις ημέρες μας που σύσσωμη η ελληνική κοινωνία πέφτει για άλλη μια φορά από τα σύννεφα για το ντοπάρισμα των αθλητών της, η χρήση των αναβολικών θεωρείται απαραίτητη προϋπόθεση για την κατοχύρωση των υψηλότερων βάθρων στις εθνικές αποστολές. Και φυσικά για την κατοχύρωση αυτής της περιζήτητης εθνικής δόξας, της εθνικής υπερηφάνειας, της εθνικής συνοχής.
Οι μέρες που διανύουμε απαιτούν πανηγυρισμούς και κορναρίσματα στην Ομόνοια, παρά γκρίνιες, διαμαρτυρίες και ξεσηκωμούς της κοινωνίας απέναντι στα επιθετικά σχέδια όσων μας άρχουν.
Για αυτό κι έχουν σπεύσει σύσσωμοι οι άρχοντες να καλύψουν προπονητές, αθλητές κι ορμόνες.

Μεθυλτριενόλη παντού λοιπόν....


"...η μεθυλτριενολόνη είναι ουσία, η οποία στην πραγματικότητα δεν θα έπρεπε καν να έχει βγει από τα ερευνητικά εργαστήρια και δεν προορίζεται για χρήση από τον άνθρωπο."
"... οι μελέτες που έγιναν, έδειξαν ότι είναι ιδιαιτέρως τοξική".
"χορηγείται σε υγρή μορφή από το στόμα και δεσμεύει τους υποδοχείς των ανδρογόνων, οι οποίοι βρίσκονται στους μυς και στο λίπος ενός αθλητή."
"Αποτέλεσμα της δράσης της είναι να γίνεται καύση του λίπους με ταχύτατους ρυθμούς, ενώ το ίδιο γρήγορα δυναμώνουν και οι μύες του αθλητή."
"Είχαμε συζητήσει για το σκεύασμα με τον ιδιοκτήτη μιας εταιρείας που το διακινεί και μου ανέφερε ότι έδωσε δείγματα σε αθλητές, λέγοντάς τους να κρατούν σημειώσεις και να κάνουν συχνές αναλύσεις αίματος. Οσοι έπαιρναν 2 μιλιγκράμ την ημέρα, είχαν μεγαλύτερες εκκρίσεις ενζύμων από το συκώτι τους, ενώ κιτρίνισαν τα μάτια και το δέρμα τους".
"Εκτός από τις καρκινογενέσεις και την ανάπτυξη ανδρικών χαρακτηριστικών στα γυναικεία γεννητικά όργανα, η μεθυλτριενολόνη μπορεί να προκαλέσει σεξουαλική δυσλειτουργία, απώλεια της libido και μόνιμη ανικανότητα στους άντρες."
(από τη σελίδα www.steroid.com)

"Η κινεζική φαρμακευτική εταιρεία Betapharma, που έχει ως έδρα τη Σανγκάη, είναι θυγατρική της ομώνυμης αμερικανικής εταιρείας με έδρα το Νιου Χέιβεν του Κονέκτικατ.
Η μητρική εταιρεία ιδρύθηκε το 1995 με σκοπό την παρασκευή και διάθεση φαρμακευτικών ουσιών και προϊόντων βιοτεχνολογίας. Το παράρτημα της Κίνας έχει ουσιαστικά αναλάβει τον ρόλο της διανομής των προϊόντων που παρασκευάζονται στις ΗΠΑ.
Οπως αναφέρει η ιστοσελίδα της εταιρείας, «παρέχουμε περισσότερα από 10.000 χημικά γενικής έρευνας και 1.000 προϊόντα βιοτεχνολογίας, σε ποσότητες από ένα γραμμάριο μέχρι όσες χρειάζονται για εμπορική χρήση».
Στα 13 χρόνια λειτουργίας της η εταιρεία έχει συνάψει περισσότερα από 1.000 συμβόλαια τόσο με ιδιώτες όσο και με φαρμακευτικές εταιρείες. Οπως προκύπτει από την ιστοσελίδα, η Betapharma διακινεί τα περισσότερα προϊόντα της με παραγγελίες μέσω του Ιντερνετ.
Περισσότερες από 1.660 σελίδες με προϊόντα αποτελούν τον κατάλογο της εταιρείας. Καθένα από αυτά καταγράφεται με τη χημική του σύνθεση, τον αριθμό της πατέντας, το μοριακό του βάρος και φυσικά την τιμή. Στην ιστοσελίδα αναφέρονται και οι... πιστωτικές κάρτες που δέχεται η εταιρεία."
(από τον αστικό τύπο)

Παρασκευή 4 Απριλίου 2008

Οι καημοί του χωροχρόνου

Το πρόβλημα είναι οτι δεν μπορείς
παρά να είσαι ένας.
Και μέσα σ' αυτόν τον ένα
όλοι και όλα.

Πέμπτη 3 Απριλίου 2008

κάποια μακροπρόθεσμα αποτελέσματα του νέου αντιασφαλιστικού νόμου


Παππούδες και γιαγιάδες χωρίς σύνταξη.
Γιαγιάδες και παππούδες χωρίς δυνατότητα ενίσχυσης της αγοράς.
Η έννοια της "ανταλλαξιμότητας" εντός της οικογένειας
φαίνεται ότι μπορεί να αποτελέσει ένα νέο πρόσφορο πεδίο
έρευνας και οικονομικών μελετών των κυρίαρχων.

Τρίτη 1 Απριλίου 2008

Επαυξάνοντας στην προηγούμενη ανάρτηση..........


Έχει περάσει μια δεκαετία (ίσως και παραπάνω) που τα αυτοκόλλητα κάποιας παρέας ανηλίκων βρήκαν χώρο δημιουργίας στο φιλόξενο σπίτι....

μία από τις πραγματικότητες που δεν αντέχουν τις πρωταπριλιές



όσο κι αν

τελειώνουν πια οι μέρες

πέρασαν πια τα χρόνια

αναχωρούν πια οι κάτοικοι

κρύωσαν πια οι ενισχυτές

άδειασαν πια οι βιβλιοθήκες

ηρέμησε πια το κουδούνι



το σπίτι στο οποίο λίγο ή πολύ όλοι

συναντηθήκαμε

μεγαλώσαμε

γελάσαμε

κλάψαμε

τσακωθήκαμε

καταφύγαμε



δεν παύει παρά να παραμένει

ζωντανό στις αναμνήσεις μας

ζωηρό ενέχυρο για τις επιλογές μας

ζωογόνο απέναντι στη θλίψη του πολιτισμού της εξατομίκευσης

ζητούμενο για τους καιρούς που διανύουμε