Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009

Ανάμνηση

Στις θαλάσσιες σπηλιές θα εξατμιστώ

Όταν το γλυκό αεράκι δροσίζει το γυμνό σου σώμα

Στα πέτρινα νεφελώματα έρχομαι κοντά σου

Όταν το φεγγάρι φωτίζει την ματιά σου


Γίνομαι αέρας και επιτίθεμαι στον ήλιο

Φεύγω σε μια σπείρα και ακουμπάω την φωτιά

Βρίζω την βροχή και την γκρίζα διαδρομή μου

Όταν η ανάμνηση κουρνιάζει στην καρδιά

Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009

σύννεφο σε γύρεψε


Ένα σύννεφο ήρθε να σε βρει

Όμως έλειπες

Όπως πάντα ήσουνα στη γη


Ο έρωτας πικρή πηγή

Το διάφανο σκαρί

Της ματαιότητας να ρυμουλκεί


Πάντα έκρυβες το πρόσωπό σου απ’ τη βροχή


Στο άδειο βλέμμα που γυρνάς

Η θάλασσα

Κινδύνεψε μια μέρα να πνιγεί


Ο θάνατος ζητωκραυγή

Σαν ήλιος

Που δεν αφήνει ίσκιο να κρυφτεί


Πάντα έκρυβες το πρόσωπό σου απ’ τη βροχή


Το αμείλικτό σου παρελθόν

Ξεροσταλιάζει

Στην ακατάδεκτη σιγή


Ύφος που ραίνει διαταγή

Και σβήνει

Στην πιο μικρή αναλαμπή


Πάντα έκρυβες το πρόσωπό σου απ’ τη φωτιά