Aναστολή

Ο,τι ονειρεύτηκα τόσα και τόσα βράδια,
ο,τι πεθύμησα με τόση αλλοφροσύνη,
ο,τι σχεδίασα με τόσο πυρετό,
μόλις σε δω, γλυκιά μου εξουθένωση,
στα μάτια και τα χείλη το αναστέλλω,
για μία στιγμη πιο απελπισμένη το αναβάλλω,
γιατί μονάχα οταν τα χέρια μου σε χάνουν,
η πονεμένη φαντασία μου σε κερδίζει.

Ν.Χριστιανόπουλος