Μια πνοή, μένος γεμάτη πνέει
γεγονότα
και σένανε γυρεύει
στη δουλόκτητη κι αυτή χώρα.
Μην φέρεσαι, δεν αρκούν μονάχα νεύματα.
Διττά να ναι τα χέρια σου
ψηλαφιστή η αφή
διαδραστική, η κίνηση σου.
Απόψε.
Που οι καρδιές μας κι απόψε
τα πάντα εισπνέουν, εκπνέοντας
τη δουλόκτιτη κι αυτή ενδοχώρα.
ΑΛΡΩ
1 σχόλιο:
Από τον πρώτο στίχο
καταλαβαίνω πως είσαι εσύ...
χαμογελάω,
σημαίνει πως υπάρχεις.
Μαύρο το χρώμα σου
νυχτολούλουδο μυρίζεις
κλείνω τα μάτια
να σ΄αγγίξω δεν μπορώ.
Ακούω τη σιωπή σου
χαμογελάω,
από τον πρώτο στίχο
υπάρχεις εσύ...
Δημοσίευση σχολίου