Κυριακή 21 Ιουνίου 2009

μια τελεία κι άλλες δυο

Ξαναζούμε
καθώς προσπερνάμε βιαστικά τις καταφάσεις,
προσταγές της σιωπής
πνιγμένες στην ύλη της μελαγχολίας.
Δε χάθηκε η επαφή
μόνο παραμέρισε για χάρη της νοσταλγίας.
Κι εμείς
πότε πότε χαμογελάμε
στα τρυφερά αγγίγματα
κι άλλοτε λυπούμαστε κρυφά
για τις στιγμές που μας προσπέρασαν.



την καλησπέρα μου,
γ49

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

γουέλκαμ μπόυ

μ είπε...

Τουλάχιστον έχουμε τα αγγίγματα-καταφύγια.