Έναν πήγασο θα στείλω
να σε ξεναγήσει.
Ως τους καταστρατηγημένους ουρανούς.
Τις στεριές
τις αναβράζοντες στεριές.
Τις νεκρές τις θάλασσες, τις παθογόνες.
Και απο εκεί
μες απο τον κόσμο του εξομοιωτή,
με εναν μονόκερο,
να υποδαυλίζω ορμόμενα
προς το αγκιλώμενο σου υπάρχων.
Αυτο που αρνείσαι,
και λες, πως δεν σε άρχει
3 σχόλια:
Ωραία «θλιμμένη» διάθεση και εικόνες-ιδέες καινούριες. Σύγχρονη ματιά.
'Ισως οι 4-5 τελευταίοι στίχοι χρειαζόταν να είναι λίγο πιο ξεκάθαροι.
Επιτέλους!!!! Απρόσμενο το comeback, πολύ γλυκό, με τάσεις φυγής...
...ελπίζω να μην είναι σύστημα το ''λείπω για να γίνεται πιο αισθητή παρουσία μου όταν έρχομαι''...
Πολύ όμορφο !
Δημοσίευση σχολίου