Τετάρτη 21 Μαΐου 2008

Μές απο τον κόσμο του εξομοιωτή

Έναν πήγασο θα στείλω
να σε ξεναγήσει.
Ως τους καταστρατηγημένους ουρανούς.
Τις στεριές
τις αναβράζοντες στεριές.
Τις νεκρές τις θάλασσες, τις παθογόνες.
Και απο εκεί
μες απο τον κόσμο του εξομοιωτή,
με εναν μονόκερο,
να υποδαυλίζω ορμόμενα
προς το αγκιλώμενο σου υπάρχων.
Αυτο που αρνείσαι,
και λες, πως δεν σε άρχει

3 σχόλια:

χ.ζ. είπε...

Ωραία «θλιμμένη» διάθεση και εικόνες-ιδέες καινούριες. Σύγχρονη ματιά.
'Ισως οι 4-5 τελευταίοι στίχοι χρειαζόταν να είναι λίγο πιο ξεκάθαροι.

α. είπε...

Επιτέλους!!!! Απρόσμενο το comeback, πολύ γλυκό, με τάσεις φυγής...
...ελπίζω να μην είναι σύστημα το ''λείπω για να γίνεται πιο αισθητή παρουσία μου όταν έρχομαι''...

Ανώνυμος είπε...

Πολύ όμορφο !