Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2008

"Ω τί κόσμος μπαμπά!..."


Ως πνευματικό ντόπινγκ για την ανάνηψη από μιαν εκνευριστική αρρώστια, σκέφτηκα τον στίχο: "στεναχωριόταν που δεν είχε παπούτσια ώσπου είδε κάποιον που δεν είχε πόδια".
Συνεχίζοντας στο ίδιο πνεύμα παραθέτω στους/ις σύντροφους/ισσες ποιητάριους/ες έναν χάρτη τελαυταίας κοπής που αποτυπώνει όλους τους πολέμους που βρίσκονται σε εξέλιξη σήμερα.
Άιντε, περαστικά μας!

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Σας χαιρετώ από την Μυτιλήνη και αντιγράφω από το έντυπο "ΛΑΘΡΑ;" (τεύχος 7) που εκδίδει η επιτροπή αλληλεγγύης προσφύγων Χίου:

ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ 2006:
*Το 2006 υπολογίζεται ότι 500.000 ιρακινοί μετακινήθηκαν εντός της χώρας.
*Το 2006 οι αιτήσεις για χορήγηση ασύλου από τους ιρακινούς (σύμφωνα με τα στατιστικά βιομηχανικών χωρών) είναι οι περισσότερες παγκοσμίως. Οι αιτήσεις έχουν ρυθμό αύξησης 45% ανά εξάμηνο (από 13.600 αιτ. το 2ο εξάμηνο του 06 σε 19.800 στο πρώτο εξάμηνο του 07).
*Το 2006 οι νεκροί άμαχοι στο Ιράκ ήταν 35.000 σύμφωνα με υπολογισμό του ΟΗΕ.
*Συνολικά έχουν χάσει τη ζωή τους εξαιτίας του πολέμου και των συνεπειών του τουλάχιστον 600.000 ιρακινοί σύμφωνα με το περιοδικό Lancet (ενώ κάποιοι ανεβάζουν αυτό το νούμερο σε 1.000.000).

ΚΑΙ:
(...)Μετά τις 37 μέρες κράτησης στο Μερσυνίδι ήρθαν αστυνομικοί, πολλοί αστυνομικοί. Μας είπαν "κανένα πρόβλημα, θα σας πάμε στην Αθήνα, και μετά θα σας δώσουμε τα χαρτιά σας". Εμείς χαρήκαμε, αρχίσαμε να φωνάζουμε "ελευθερία, ελευθερία". Μπήκαμε σε λεωφορεία από το camp και πήγαμε στο λιμάνι με τους αστυνομικούς. Ήταν πολλοί αστυνομικοί. Λέγαμε "τι χρειάζονται όλοι αυτοί οι αστυνομικοί αφού θα μας ελευθερώσουν"; Μόλις φτάσαμε στο λιμάνι βρήκαμε κι άλλους αστυνομικούς. Έβγαλαν τις χειροπέδες...(...)

Συνέντευξη Ιρακινής για την εκτέλεση της απόφασης Ελλάδας-Τουρκίας (το πρωτόκολλο επανεισδοχής υπογράφηκε το 2002) για επαναπροώθηση 41 ιρακινών από τη Χίο στην Τουρκία.